Flevoland
Zuidelijk Flevoland
Zuidelijk Flevoland is de vierde en voorlopig laatste polder die werd ontwikkeld als onderdeel van de Zuiderzeewerken. De polder is aangelegd tussen 1959 en 1968.
Er valt wel meer te vertellen over Zuidelijk Flevoland als dat zij als jongste polder in 1968 werd herwonnen op de Zuiderzee.
Ontwerp gedachte
Bij de drooglegging van de eerdere polders ging het vooral om meer landbouwgrond, bij Zuidelijk Flevoland speelde ook het maatschappelijke vraagstuk van de overvolle Randstad een rol.
Werd in de Wieringermeer en de Noordoostpolder nog circa 87 procent van de grond toegewezen aan landbouw, in Oostelijk Flevoland daalde dit percentage naar 75, terwijl in Zuidelijk Flevoland slechts de helft van het oppervlak voor agrarisch gebruik werd gereserveerd.
In de naoorlogse periode was de bevolking enorm gegroeid, waardoor behoefte bestond aan nieuw stedelijk gebied met goede verbindingen met de Randstad. Als oplossing werd een deel van de nieuwe polder gebruikt voor de aanleg van de stad Almere.
De landbouwgrond bestaat uit 10.050 hectare klei (B, code 9), 29.050 hectare klei (A, code 8) en 2.070 hectare zware zavel. Voor zover toelaatbaar werden kavelafmetingen van 550 x 1.200 meter ingericht.
De verpachting omvatte 25 akkerbouw- en 10 weidebedrijven. Met een bedrijfsgrootte van 35 tot 60 hectare. Van de 35 bedrijven zijn er 24 (waaronder 2 polderwerkers) in pacht en 10 in erfpacht uitgegeven. Eén bedrijf bleef in exploitatie van de Rijksdienst
Geschiedenis
De aanleg van Zuidelijk Flevoland vond plaats tussen 1959 en 1968 en beslaat een oppervlakte van 430 km².
Deze polder wordt aan drie zijden omringd door water. Aan de noordwestkant ligt het Markermeer, terwijl de oost- en zuidzijde worden gescheiden van het oude land door de Randmeren, met de volgende wateren van rechts naar links: het Wolderwijd, het Nulder- en Nijkerkernauw, het Eemmeer, het Gooimeer en het IJmeer. De noordoostelijke grens wordt gevormd door de Knardijk.
Almere is de grootste stad in Zuidelijk Flevoland, met daarnaast Zeewolde als andere belangrijke plaats.
Natuur en recreatie
Tussen de dijk langs het Markermeer en de spoorlijn bevindt zich het uitgestrekte natuurgebied Oostvaardersplassen, dat oorspronkelijk bedoeld was voor industriële ontwikkeling.
Sinds 1980 is het vakantiepark De Eemhof, van Center Parcs, te vinden in Zeewolde. In het zuiden van de polder, nabij het Hulkesteinse Bos en het Nijkerkernauw, ligt naturistenpark Flevo-Natuur, dat naast recreatiewoningen en een camping ook mogelijkheden biedt voor dagrecreatie.
Het Weerwater
Dit gebied was tot 1968 het IJsselmeer, dus ‘water’
Vanaf 1968 werd het land. Zuidelijk Flevoland.
In de stad Almere is een recreatieplas aangelegd. Een kunstmatig meer.
Dus was op deze plek opnieuw water. Weer-water.
Voor het bepalen van de naam werd door de gemeente een wedstrijd uitgeschreven, die werd gewonnen door Willem Duyff, een van de pioniers van Almere.
De naam is ontleend aan het feit dat het water was, vervolgens werd drooggelegd, en nu weer water is.
De naam is tevens een verwijzing naar de reflectie van het weer in het water.
Op en om het Weerwater bevinden zich een kabelskibaan, een watersportcentrum, een duikschool, een uitkijktoren en vijf strandjes:
- Stadsstrand Esplanade (noordoever)
- het Atlantisstrand (zuidoever)
- het Fantasiestrand (zuidwestoever)
- het Lumièrestrand (oostoever)
- het Stedenwijkstrand (westoever)
Deze plas is van oorsprong een zandgat, ontstaan door afgravingen ten behoeve van stadsdeel Almere Haven en ligt ten noorden van de rijksweg A6.
Het eigenlijke stadscentrum van Almere ligt direct aan de noordoever en de schouwburg (het theater) Kunstlinie Almere Flevoland ‘hangt’ over het water.
De omtrek van het Weerwater bedraagt ongeveer zeven kilometer.
Suske en Wiske
Suske en Wiske hebben ook een avontuur beleefd in Almere, dat zich grotendeels op en rondom het Weerwater afspeelt. Het eerste exemplaar van het album De Weerwaterman werd op vrijdag 17 november 2006 aan burgemeester Annemarie Jorritsma aangeboden. Het album is bedoeld ter promotie van het Stadshart van Almere en verscheen in een oplage van 40.000 exemplaren.
De Houtribdijk
De Houtribdijk, ook wel bekend als de Markerwaarddijk of Enkhuizerdijk, werd aangelegd om het zuidwestelijke gedeelte van het IJsselmeer, de Markerwaard, in te polderen. De bouw begon in 1963, en de dijk is 26 kilometer lang. In 1975 werd de sluitsteen van de dijk geplaatst door prins Claus, waarmee het laatste deel van de Zuiderzeewerken werd afgerond. Officieel draagt de dijk de naam Houtribdijk, vernoemd naar de oude vaargeul de Houtrib die tussen Enkhuizen en Urk door het ondiepe deel van de Zuiderzee liep. De gemeente Lelystad noemt het gedeelte van de dijk binnen haar grenzen de Markerwaarddijk, terwijl de gemeente Enkhuizen het deel binnen haar gebied de Sluisweg noemt. Halverwege de dijk bevindt zich Trintelhaven, het voormalige werkeiland dat werd gebruikt bij de aanleg van de dijk.
De Houtribdijk maakt deel uit van de provinciale weg N307, die Hoorn via Lelystad naar Kampen verbindt. Deze weg doorkruist drie provincies en sluit aan op drie autosnelwegen: de A7 bij Hoorn, de A6 bij Lelystad, en de N50 (die later A50 wordt) bij Kampen. Door het water aan beide zijden wordt de dijk eigenlijk als een dam beschouwd.
De olifanten van Almere
Het zijn er vijf en ze zijn allemaal gelijk. (but some animals are more equal than others)
En ze zijn zo opgesteld dat je de beesten van alle kanten kan zien.
De opdrachtgever was Rijkswaterstaat.
Na de aanleg van het traject Eemnes – Almere (A27) mocht 1% van de kosten besteed worden aan kunst. (zie: %-regeling of percentageregel).
Het beest is zeven meter hoog, zeven meter breed, elf meter lang en wegen ieder 40.000 kilo.
Toen minister Tineke Netelenbos op 11 december 1999 de kudde onthulde, stonden er nog maar twee beesten. De productie van de olifanten had vertraging opgelopen door een brand. Het tempex had vlam gevat.
Vlak voor de onthulling waren ze ook nog beklad met politieke leuzen.
In juni 2006 (wereldkampioenschap voetbal) werden ze oranje gesaust. De laconieke reactie van de kunstenaar: “Een onvoorstelbare vrijpostigheid”.
Nu hebben ze een bijzondere coating die ze tegen weer, wind en graffiti moeten beschermen.
Cultuurnota
In 2009 ontstond in Almere het idee om 3 bekende schrijvers een verhaal over de stad te laten schrijven. Het is opgenomen in de Cultuurnota:’ Almere, stad met verbeelding.’ De auteurs kwamen in Almere wonen met een vrije opdracht aldaar te schrijven over hun nieuwe woonplaats. De tweede opdrachtnemer Renate Dorrestein gaf haar roman over Almere de titel: Weerwater. Zij werd door de gemeente Almere uitgenodigd om een boek over de stad te schrijven en kreeg een huisje toegewezen in de Fantasie-wijk.
Gemeentewapen Almere
Kleuren niet volgens de regels
Het wapen van Almere is een opvallend en uniek ontwerp, vanwege verschillende redenen, waaronder het feit dat het niet volledig voldoet aan de traditionele kleurregels voor gemeentewapens. In de eerste instantie werd het wapen niet direct aan Almere toegekend. Het bevat opvallende rode en zwarte vlakken, die volgens de officiële heraldiek-regels niet naast elkaar mogen staan. Volgens deze regels moeten kleuren afgewisseld worden met goud of zilver om het contrast te verbeteren en het wapen visueel beter herkenbaar te maken.
De goedkeuring van de Hoge Raad van Adel
Een gemeentewapen moet altijd goedgekeurd worden door de Hoge Raad van Adel, een instituut dat sinds 1814 fungeert als het officiële adviesorgaan van de overheid op het gebied van heraldiek en adeldom. Ondanks de afwijking van de kleurregels werd het wapen van Almere toch goedgekeurd, aangezien de kleuren rood en zwart een historisch verband hebben met Amsterdam. Almere werd gezien als een overloopgebied van Amsterdam, en de stad gebruikt deze kleuren al sinds de 13de eeuw. Daarom werd het toegestaan dat Almere deze kleuren ook in haar wapen gebruikte.
Het koggeschip en de symboliek van land en water
Een ander belangrijk element van het wapen van Almere is de kogge, een type schip, dat centraal in het ontwerp staat. Het schip verwijst naar de oude Zuiderzee, waarmee Almere verbonden is. Het gouden hart waarin het schip zich bevindt, symboliseert de rijkdom en de historie van het gebied. Op het zeil van het schip is het wapen van Cornelis Lely, de grondlegger van Flevoland, afgebeeld. Twee heraldische zeepaarden dienen als schildhouders en representeren de relatie tussen water en land, een belangrijke symboliek voor de regio Flevoland.
Het wapen en de geschiedenis van Almere
Het wapen van Almere werd oorspronkelijk in 1981 goedgekeurd, maar werd eerst toegekend aan het Openbaar Lichaam Zuidelijke IJsselmeerpolders (ZIJP). Later nam de gemeente Almere het wapen officieel over, hoewel er volgens Ralf Hartemink, een bekend heraldicus, geen officieel koninklijk besluit werd uitgegeven voor de goedkeuring van het gemeentewapen. Dit had officieel wel moeten gebeuren.
Eerdere versie afgekeurd door de Hoge Raad van Adel
Voordat het huidige ontwerp werd goedgekeurd, was er een andere versie van het wapen van Almere in omloop. Deze versie werd echter afgekeurd door de Hoge Raad van Adel. Het ontwerp toonde de heilige Bonifatius, die volgens sommige bronnen in Almere predikte. De Hoge Raad van Adel vond de historische band met Almere te dun, aangezien Bonifatius vooral wordt geassocieerd met Dokkum, de plaats waar hij werd vermoord.
Het wapen in Almere en de symboliek
Het gemeentewapen van Almere heeft een prominente plaats binnen de stad. Het is te vinden in de raadszaal, boven de bankjes van het college van burgemeester en wethouders. Ook is het wapen verwerkt als glas-in-lood in het café Het Wapen van Almere, gelegen in het centrum van Almere Stad.
Het wapen van Almere is dus niet alleen een visueel symbool van de stad, maar ook een weerspiegeling van de geschiedenis en de relatie tussen de regio en haar wateren.
Gemeentewapen Zeewolde
Uniek door zeehonden
Het wapen van Zeewolde werd officieel toegewezen in 1983, een jaar voordat Zeewolde als zelfstandige gemeente werd erkend. Het wapen bestaat uit een gevierendeeld schild, met elk deel dat een specifiek aspect van de regio symboliseert. In het linkerbovenkwadrant is een witte lelie op een blauw veld afgebeeld, een verwijzing naar Cornelis Lely, de grondlegger van Flevoland. Aan de tegenovergestelde zijde, in het rechtsbovenkwadrant, staat een witte roerdomp op een blauw veld, wat symbool staat voor de overvloedige waternatuur van de regio.
In het linksonderkwadrant is een gewei afgebeeld, een symbool dat de landdieren vertegenwoordigt. Het rechtsonderkwadrant toont een groen klaverblad op een gele achtergrond, wat de betekenis van landbouw voor Zeewolde benadrukt.
Schildhouders: Zeehonden als uniek element
Wat het wapen van Zeewolde bijzonder maakt, is de aanwezigheid van de schildhouders, twee zeehonden die het wapen vasthouden. Dit is een uniek kenmerk, aangezien dit het enige wapen ter wereld is waarin zeehonden worden afgebeeld. De zeehonden symboliseren de verbondenheid met de voormalige Zuiderzee, hoewel er enige discussie was over de vraag of zeehonden ooit in het gebied voorkwamen. Uiteindelijk werd besloten de zeehonden op te nemen, waardoor het wapen van Zeewolde een bijzondere en opvallende uitstraling kreeg.
De oorsprong van het wapen: Herkenningstekens van de middeleeuwen
Het gebruik van een wapen heeft zijn oorsprong in de middeleeuwen, toen ridders herkenningstekens op hun schilden afbeeldden. Aangezien ridders in volledige harnassen waren gehuld, was het moeilijk te zien wie wie was. Daarom werden wapens op schilden gebruikt om een snelle identificatie mogelijk te maken. Dit verklaart waarom een gemeentewapen altijd de vorm van een schild moet hebben.
In wezen kan een gemeentewapen worden beschouwd als een tijdloos symbool, vergelijkbaar met een hedendaags logo. Terwijl moderne logo’s vaak veranderen, blijft een wapen doorgaans onveranderd en houdt het verband met de geschiedenis van de gemeente.
Het wapen als symbool van identiteit
Een gemeentewapen speelt een belangrijke rol als identiteitsmerk voor een regio. Het wapen van Zeewolde verschijnt op officiële documenten zoals de ambtsketen van de burgemeester, trouwboekjes, vlaggen en andere gebruiksvoorwerpen. Het is ook zichtbaar in en rondom het gemeentehuis van Zeewolde en zal dit jaar worden ingezet ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de gemeente.
Het wapen van Zeewolde is daarmee niet alleen een visueel symbool, maar ook een eerbetoon aan de geschiedenis en de unieke identiteit van de gemeente.
Bouwkunst
Deze gebouwen in Almere moet je gezien hebben.
Tussen de moderne architectuur waan je je in een stad van wereldformaat
Een schitterend overzicht en beschrijving van ca. 160 gebouwen in en rond Almere.
City Walks
Net als in Emmeloord kan je ook een stadswandeling in Almere maken.
Via VVV Almere kun je met een stadsgids een City Walk maken. Almere staat bekend om haar verrassende en unieke urban design en wijken met een verhaal.
Externe website