Vlag en wapen
Provincie Flevoland
Vlag Flevoland
Flevoland is bijna geheel op het water veroverd gebied. Symbolen van die overwinning staan daarom prominent op onze vlag.
- Blauw staat voor het water
- Geel voor de golvende korenvelden, het koolzaad en de akkerbouw.
- Groene baan symboliseert het landschap van Flevoland.
- Linksboven ziet u een lelie. Dat is het familiewapen van ir. Cornelis Lely, de grondlegger van het Zuiderzeeproject.
De vlag is bedacht door het Amsterdamse bureau BRS en het provinciaal bestuur. Onze driekleur wapperde voor het eerst op 9 januari 1986 tijdens de bijzondere vergadering van de Staten ter gelegenheid van de proclamatie van de provincie. Bij de presentatie was Koningin Beatrix en Prins Claus aanwezig.
Wapen Flevoland
De officiële beschrijving van het wapen van de provincie Flevoland luidt als volgt:
“Golvend doorsneden van azuur (blauw) en zilver en over alles heen een zeeleeuw, golvend doorsneden van goud en azuur, getongd en genageld van keel en houdende in de rechtervoorklauw een lelie van zilver.
Het schild gedekt met een gouden kroon van vijf bladeren en vier parels en gehouden door twee leeuwen van goud, getongd en genageld van keel.”
De lelie is afkomstig uit het wapen van Cornelis Lely. De zeeleeuw is een verwijzing naar de geschiedenis van Flevoland en naar het feit dat Flevoland op de zee veroverd is. Het bovenlijf van de zeeleeuw is van goud en de staart is van azuur.
Kiekendief
De Kiekendief is het symbool van Flevoland geworden
Toen Zuidelijk Flevoland in 1968 droog viel, nam het aantal bruine kiekendieven enorm in aantal toe, nadat hij jarenlang bijna verdwenen was. Er werd op grote schaal riet ingezaaid om de zeebodem sneller te laten opdrogen en verharden. Uitgestrekte rietvelden en uitgestrekte rustgebieden zorgden voor de terugkeer van de bruine kiekendief. Deze leeft van kikkers en jonge watervogels.
Het silhouet van De Kiekendief werd als logo ontworpen door grafisch vormgever Gert Udo, in opdracht van de regionale VVV.
Iemand heeft ooit dit logo uitgeknipt en op zijn auto geplakt. Het idee voor autostickers was geboren.
De VVV had jarenlang de rechten op gebruik van het beeldmerk, na het faillissement van deze organisatie in Flevoland, nam de provincie die over.
De sticker met de kiekendief siert nog altijd menige auto, maar het worden er wel steeds minder.
De autosticker is het meest zichtbare onderdeel, maar er zijn ook theelepels, beeldjes van brons of tin en muntjes van de kiekendief.
De nieuwe sticker ziet er iets anders uit dan de vorige en is in allerlei kleuren te koop: zwart, wit, groen, rood, blauw, zilver en grijs.
De kleur verschilt trouwens per gemeente.
Frans van der Ven
Met de provinciewording van Flevoland in aantocht heeft Frans van der Ven in 1985 geopperd om op basis van dit vignet een bronzen versie van De Kiekendief te creëren.
Op 9 januari 1986 werden de Flevopolders door toenmalig Koningin Beatrix uitgeroepen tot provincie. Daarbij onthulde zij de Bronzen Kiekendief in de hal van het provinciehuis. Het beeld is de mascotte geworden voor de nog prille provincie en als zodanig mogen bijdragen aan een zich ontluikende identiteit. Nog steeds worden beelden van de Bronzen Kiekendief gebruikt als afscheidscadeau, trofee, souvenir of relatiegeschenk. Na de eerste versie, de Kiekendief replica, zijn er in de loop der tijd behalve de Bronzen Kiekendief ook de Tinnen Kiekendief bijgekomen in verschillende formaten en uitvoeringen. In 2014 is er nog een Zilveren Kiekendief aan de serie toegevoegd.
Flevolands volkslied
Vlag en wapen
Noordoostpolder
Gemeentevlag Noordoostpolder
De kleuren van de vlag zijn ontleend aan het wapen. Alleen het geel en zwart is weggelaten.
Voor de burcht is rood gekozen omdat rood een beter kleuraccent geeft.
De lely is natuurlijk ontleend aan minister van Waterstaat dr.ir. C. Lely, de “grand old man” van de Zuiderzee.
De vlag van Noordoostpolder is bij raadsbesluit op 28 augustus 1963 vastgesteld als de gemeentelijke vlag van de Overijsselse gemeente Noordoostpolder.
Op 1 januari 1986 ging de gemeente over naar de provincie Flevoland.
De omschrijving luidt als volgt: “een vlag waarvan de lengte zich verhoudt tot de hoogte als 3 : 2, gekwartileerd van wit en blauw, met dien verstande, dat de verticale deellijn op één derde van de lengte is aangebracht, gemeten van de broekingzijde; over alles heen een gekwartierd kruis van het een in het ander, in de broekinghoek aan de broekingzijde vergezeld van een rode burcht met drie kantelen, zwart gevoegd en met een zwarte valdeur en in de benedenhoek aan dezelfde zijde van een witte lelie.”
De kleuren van de vlag zijn ontleend aan het wapen. Slechts het geel en het zwart zijn weggelaten. Het kasteel heeft een rode kleur gekregen omdat deze op de vlag een beter kleuraccent geeft dan een zwarte. Het ontwerp was van de Stichting voor Banistiek en Heraldiek. De letter L en de lelie uit het familiewapen van Cornelis Lely komen in veel gemeentevlaggen rond het IJsselmeer voor.
bron: wikipedia
Het wapen van Noordoostpolder
Emmeloord ontleend zijn naam aan het plaatjes Emmeloord (Emeloirt – Emelwerth) op het voormalig eiland Schokland.
Dit Schokland werd rond de 11e eeuw geregeerd door de Heren van Kuinre. Deze roofridders komen rijkelijk terug in het wapen van Noordoostpolder.
Het wapen is een combinatie van het wapen van Dr.Lely (I), en herinneringen aan de Graven van Kuinre, die in dit gebied voor de overstromingen veel bezit hadden (II en III), terwijl IV herinnert aan de munten, die de graven op Schokland lieten slaan.
Noordoostpolder werd een gemeente in 1962 en al enkele maanden daarna wendde de gemeente zich met een ontwerp aan de Hoge Raad van Adel. Het ingediende ontwerp was vrij gecompliceerd met vijf velden. Die velden waren de lelie van Ir. Lely, de munten en het kasteel van Kuinre en de wapens van de Graven van Kuinre en de familie Zoudenbalch, Heren van Urk en Emmeloord van 1475-17e eeuw (wapen:gedwarsbalkt van acht stukken goud en rood, de rode balken beladen met 10 zilveren 6-bladige roosjes 4, 3,2 en 1).
De Hoge Raad van Adel ging niet akkoord, omdat met name het wapen van Zoudenbalch erg klein en onduidelijk werd. Een vereenvoudigde versie werd dus uiteindelijk verleend.
In 1963 was er eerst nog een hele discussie over de vorm van het kruis en de heraldische beschrijving van het vierde kwartier. De ontwerper (G.A. Bontekoe) en de gemeente wilden graag een zogeheten ‘gescheiden krulkruis’), terwijl de Hoge Raad van Adel vasthield aan ‘dubbellijnig knopkruis’. Bestudering van de munten aanwezig in het Koninklijk Penningenkabinet gaf geen uitsluitsel hoe het kruis op de munten het beste gedefinieerd kon worden. Het wapen is daarom verleend volgens de beschrijving van de Hoge Raad van Adel.
Bij Koninklijk besluit op 16 juli 1963
- Linksboven:
Achtergrondkleur azuur (blauw) met een zilveren Lely
De Lely is natuurlijk voor minister van Waterstaat dr.ir. C. Lely, de “grand old man” van de Zuiderzee. - Rechtsboven:
Achtergrond in goud met een burcht, kleur sabel.
Het graafschap Kuinre omvatte de gehele tegenwoordige Noordoostpolder plus een gebied tussen Weststellingwerf en Vollenhove. - Linksonder:
Achtergrond kleur goud met Vijf strepen in kleur ‘ keel’
Afgeleid van het oude wapenschild van Kuinre - Rechtsonder :
Achtergrond kleur azuur met een penning van zilver
Kuinre had het muntrecht. Het muntatelier heeft in Emmeloord (Schokland) gestaan.
Bovenop het schild staat een kroon. Dat is de zogeheten gemeentekroon. Die is eind negentiende eeuw ontworpen. Alle gemeenten mogen zo’n kroon gebruiken.
Hoge Raad van Adel
Een wapen moet worden aangevraagd en goedgekeurd door de Hoge Raad van Adel. Deze is ingesteld in 1814. Het is het vaste adviescollege van de regering op het gebied van adeldom en heraldiek. Een gemeentewapen moet aan een aantal voorwaarden voldoen. Het moet een schild bevatten, het moet simpel zijn en het moet voldoen aan bepaalde kleuregels. In de heraldiek moet je altijd een goed contrast hebben.
Kleur mag in principe niet op kleur, maar moet afgewisseld worden met goud of zilver. In het wapen van Noordoostpolder wordt goud en rood/zwart en zilver en blauw gebruikt.
Zowel het wapen als de gemeentevlag zijn ontworpen door mr. G.A. Bontekoe, burgemeester van Ooststellingwerf.
Bron: OmroepFlevoland.nl
Gemeentewapen van glas in raadzaal
5 juli 2012
Tijdens de bijzondere raadsvergadering ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de gemeente werd uitgebreid stil gestaan bij het ontstaan van het gemeentewapen. Dat wapen ontbrak tot nu toe in de raadszaal, onder andere omdat het niet past in de moderne uitstraling van de zaal. De gemeente heeft nu een eigentijdse uitvoering in glas laten maken door Sylva Kilian en Ingrid Cordes van de firma GlasXtra uit Emmeloord. Voor de onthulling haalde burgemeester Aucke van der Werff drie voorgangers naar voren: Roel Hofstee Holtrop (1981-’88), Menno Knip (’89-’98) en Willem ridder van Rappard (’98-2010). Zij verwijderden met z’n vieren het doek, dat tot dan toe voor het wapen hing. De eerste twee burgemeesters van de Noordoostpolder, François van Panthaleon baron van Eck (’62-’73) en Gauke Loopstra (’73-’80), zijn inmiddels overleden.
Huidige beeldmerk Gemeente Noordoostpolder
2022 was een jubileumjaar
- Emmeloord was 80 jaar oud
- Gemeente Noordoostpolder werd 60 jaar oud.
2002 ook feest :
Beeldmerk Noordoostpolder 2017
Oude logo Gemeente Noordoostpolder
Vanaf 1968. De stijl kenmerkt zich door een logo, dat de eenheid van het gebied Noordoostpolder uitstraalt.
Het logo is een stilistische uiting van de contouren van Nederland met daarin Noordoostpolder, uitgevoerd in de kleuren blauw en groen.
Tekst krant: Dit zal het ,,herkenningsteken” van de gemeente Noordoostpolder zijn, wie weet hoeveel decennia lang. De ontwerper wil er mee aantonen dat in het hart van het overvolle Nederland nog wel ruimte is. Deze ,,blikvanger” zal ’t papier van de afdeling Voorlichting van de Gemeente Noordoostpolder sieren, maar ook de advertenties, en straks mogelijk de TEVE-reclame. Kortom: het is een wapen in de strijd om de aandacht te krijgen, die men zo nodig heeft wil men toekomst en werkgelegenheid verzekeren.
Vlag en wapen
Oostelijk Flevoland
Gemeentevlag Lelystad
De vlag van de gemeente Lelystad is geel met kobaltblauw. Links van het midden staat een blauwe zeshoek met daarin een afbeelding van lelie.
Het geel staat symbool voor de dijken en het blauw voor het water. De lelie verwijst naar Cornelis Lely. De blauwe zeshoek rondom de plant staat voor de basaltblokken die de dijken van Flevoland vormen. De blauwe vlakken die afbuigen staan voor de letter L, ook een verwijzing naar Lely.
De vlag is ontworpen door Klaas Sierksma, de voorzitter van de Stichting voor Banistiek en Heraldiek. In de jaren ’80 was er veel kritiek op Sierksma. De communistische partij CPN, de socialistische partij PSP en de politieke partij Radikalen (PPR) waren niet te spreken over het verleden van Sierksma. Hij zou in de Tweede Wereldoorlog hebben gewerkt voor de Duitsers.
In een artikel van de Leeuwarder Courant van 25 mei 1982 staat: “Sierksma is wegens activiteiten veroordeeld tot negen maanden gevangenisstraf.” Toch stemde een meerderheid van de gemeenteraad in met het ontwerp en is de vlag sinds 1982 in gebruik als gemeentevlag.
Gemeentewapen Lelystad
Gemeentewapen goud voor dure dijken
Het wapen van Lelystad heeft een bijzondere structuur die doet denken aan een honingraat, wat verwijst naar de dijken die de stad omarmen. De gouden kleur van de dijken symboliseert de hoge kosten die gepaard gingen met de aanleg van de polders. Deze elementen vormen samen een uniek gemeentewapen met rijke betekenis.
Het gebruik van de zilveren lelie
In het midden van het wapen van Lelystad is een zilveren lelie op een blauw schild afgebeeld. Dit symbool is ontleend aan het familiewapen van Cornelis Lely, de grondlegger van Flevoland. In eerste instantie wilde de gemeente dit wapen volledig overnemen, maar volgens heraldicus Ralf Hartemink was dit niet toegestaan. “Je kunt elementen integreren, maar het wapen mag niet volledig hetzelfde zijn,” legt hij uit.
De honingraatstructuur en de symboliek van de dijk
Na de afwijzing van het idee om het wapen van Lely letterlijk over te nemen, werd er gezocht naar een representatie die de geschiedenis van de regio weerspiegelde. De honingraatstructuur werd gekozen om de dijken te symboliseren, die cruciaal zijn voor het ontstaan van de polders in Lelystad. De gouden kleur van de dijk verwijst naar de enorme kosten die gepaard gingen met de aanleg van deze beschermende structuren.
Schildhouders: Zeeleeuwen als symbool voor water en land
Het wapen van Lelystad wordt geflankeerd door heraldische zeeleeuwen, die als schildhouders fungeren. Deze mythische wezens met vissenstaarten symboliseren zowel water als land, een belangrijk kenmerk van Flevoland. De leeuwen representeren de verbinding tussen de zee en het nieuwe land dat door de dijken werd drooggelegd.
Het ontwerpproces van het wapen
Het ontwerp van het wapen van Lelystad werd gerealiseerd door Gerlof Bontekoe (1900-1988), een bekende heraldicus en bestuurder. Bontekoe was verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de gemeentewapens van de nieuwe Flevolandse gemeenten. Hoewel het ontwerpen van een wapen door iedereen kan worden gedaan, moet het ontwerp altijd goedgekeurd worden door de Hoge Raad van Adel. Het ontwerp moet voldoen aan verschillende regels, zoals het gebruik van een schild, een eenvoudige uitstraling en het naleven van kleurregels. Zo is het verboden om kleuren zoals goud op zilver of kleur op kleur te gebruiken.
Het wapen als tijdloos symbool
Het gemeentewapen fungeert als een soort tijdloos logo. In tegenstelling tot moderne logo’s, die vaak veranderen, blijft een wapen vaak onveranderd en is het verbonden met de geschiedenis van een plaats. Het wapen vertegenwoordigt een belangrijke identiteit voor de gemeente en wordt teruggevonden op officiële documenten, zoals de ambtsketen van de burgemeester, trouwboekjes, vlaggen en andere gemeentelijke voorwerpen.
Samengevat is het wapen van Lelystad niet alleen een historisch symbool van de regio, maar ook een belangrijk visueel element dat de diepgewortelde band tussen land en water weerspiegelt.
Gemeentewapen Dronten
De paarden werden eerst afgekeurd
Het gemeentewapen van Dronten bevat twee opvallende symbolen: een meerpaal en twee paarden. Wat vertegenwoordigen deze elementen? En wat is eigenlijk de betekenis van een gemeentewapen? We onderzoeken dit samen met heraldicus Ralf Hartemink.
Het symbolisme van de meerpaal en paarden in het wapen van Dronten
Het wapen van Dronten, dat in 1975 werd geïntroduceerd, is rijk aan betekenis en detail. Het meest opvallende element is de meerpaal, die centraal in het ontwerp staat. Deze meerpaal verwijst niet alleen naar een gebruiksvoorwerp voor boten, maar symboliseert specifiek theater De Meerpaal in Dronten. Rondom de paal bevinden zich drie rode ringen, die de drie kernen van de gemeente – Dronten, Biddinghuizen en Swifterbant – representeren.
De zilveren lelie: een gemeenschappelijk symbool voor Flevoland
In het wapen van Dronten is verder een zilveren lelie op een blauw veld te zien, een element dat in alle gemeentewapens van Flevoland terugkomt. De lelie verwijst naar Cornelis Lely, de grondlegger van de provincie, en is een herkenbaar kenmerk in de wapens van alle Flevolandse gemeenten.
De gemeentekroon: een historisch symbool
Bovenaan het schild bevindt zich de gemeentekroon, die eind 19de eeuw werd ontworpen. Dit symbool is in Nederland toegestaan voor alle gemeenten en wordt vaak gebruikt om het officiële karakter van het gemeentewapen te benadrukken.
De paarden: oorspronkelijk afgekeurd, maar nu een symbolisch element
Bijzonder in het wapen van Dronten zijn de paarden, die als schildhouders het wapen omarmen. Deze paarden verwijzen naar het landbouwverleden van de regio. Oorspronkelijk keurde de Hoge Raad van Adel het gebruik van de paarden af, omdat het gebruik van schildhouders alleen is toegestaan als dit een historisch precedent heeft. Omdat Dronten een relatief jonge gemeente is, zonder een directe voorganger, werd het gebruik van schildhouders als ongepast beschouwd.
Echter, Dronten ging in beroep tegen deze beslissing en kreeg uiteindelijk gelijk bij de Raad van State. Deze oordeelde dat het gebruik van schildhouders geen wet is, waardoor de paarden alsnog in het wapen werden opgenomen. Dit arrest maakte het mogelijk voor andere nieuwe gemeenten om ook schildhouders te gebruiken in hun wapens.
Het ontwerp van het gemeentewapen van Dronten
Een gemeentewapen wordt officieel vastgelegd aan de hand van een gedetailleerde tekening. Deze tekening kan door iedereen worden gereproduceerd, zoals gedaan werd door Hartemink, die de tekening van het Drontense wapen maakte. Deze versie werd vervolgens gebruikt voor diverse officiële toepassingen, zoals de borden aan de grenzen van de gemeente.
Het gemeentewapen van Dronten is dus niet alleen een symbolisch herkenningspunt, maar ook een weerspiegeling van de geschiedenis en de ontwikkeling van deze Flevolandse gemeente.
Gemeentevlag Dronten
De vlag van Dronten bestaat uit zeven verschillende witte driehoeken. De gemeente omschrijft het als: “Een zevental gestileerde en binnen een cirkelvorm gegroepeerde meerpalen”. Sinds 27 mei 1982 is de vlag officieel in gebruik.
De zeven driehoeken representeren de zeven meerpalen. In het oorspronkelijke plan zou de gemeente zeven dorpen krijgen rondom de centrale plaats Dronten, zoals de groendorpen in Noordoostpolder rondom Emmeloord.
De palen staan onder andere voor de plaatsen Dronten, Abbert, Biddinghuizen, Burchtkamp, Larsen, Swifterbant en Zeewolde. De middelste paal moet Dronten voorstellen. Uiteindelijk zijn de dorpen Abbert, Burchtkamp en Larsen niet gebouwd. Zeewolde stond ingetekend op de kaart als dorp tussen Lelystad en Dronten. Dit dorp is ook niet gerealiseerd. Uiteindelijk is de naam Zeewolde wel gebruikt voor de gemeente ten zuiden van Almere.
Vlag en wapen
Zuidelijk Flevoland
Gemeentevlag Almere
De vlag van Almere bestaat uit vier vlakken. In het witte vlak is een koggeschip afgebeeld. Op het zeil prijkt een witte lelie. Verder bestaat de vlag uit een rood, geel en blauw vlak.
De blauwe kleur verwijst naar de scheepvaart op het Aelmere. Zo werd de Zuiderzee vroeger genoemd. De kogge is een verwijzing naar de schepen van vroeger. In de Kruidenwijk is in 1986 nog zo’n kogge opgegraven, die was gezonken rond 1425. De lelie op het zeil verwijst naar Cornelis Lely, de grondlegger van onze provincie. De vlag heeft een kruisvormig patroon en staat symbool voor het IJsselmeergebied. Blauw staat voor het water, geel voor zand en rood voor de ondergaande zon.
De vlag is uiteindelijk ontworpen door een ambtenaar van het Openbaar Lichaam Zuidelijke IJsselmeerpolders (OL ZIJP). De OL ZIJP was het bestuur van het gebied van Almere voordat het een gemeente was. Er was destijds nog geen burgemeester, maar wel een landdrost. De vlag is sinds 1982 officieel in gebruik.
Gemeentewapen Almere
Kleuren niet volgens de regels
Het wapen van Almere is een opvallend en uniek ontwerp, vanwege verschillende redenen, waaronder het feit dat het niet volledig voldoet aan de traditionele kleurregels voor gemeentewapens. In de eerste instantie werd het wapen niet direct aan Almere toegekend. Het bevat opvallende rode en zwarte vlakken, die volgens de officiële heraldiek-regels niet naast elkaar mogen staan. Volgens deze regels moeten kleuren afgewisseld worden met goud of zilver om het contrast te verbeteren en het wapen visueel beter herkenbaar te maken.
De goedkeuring van de Hoge Raad van Adel
Een gemeentewapen moet altijd goedgekeurd worden door de Hoge Raad van Adel, een instituut dat sinds 1814 fungeert als het officiële adviesorgaan van de overheid op het gebied van heraldiek en adeldom. Ondanks de afwijking van de kleurregels werd het wapen van Almere toch goedgekeurd, aangezien de kleuren rood en zwart een historisch verband hebben met Amsterdam. Almere werd gezien als een overloopgebied van Amsterdam, en de stad gebruikt deze kleuren al sinds de 13de eeuw. Daarom werd het toegestaan dat Almere deze kleuren ook in haar wapen gebruikte.
Het koggeschip en de symboliek van land en water
Een ander belangrijk element van het wapen van Almere is de kogge, een type schip, dat centraal in het ontwerp staat. Het schip verwijst naar de oude Zuiderzee, waarmee Almere verbonden is. Het gouden hart waarin het schip zich bevindt, symboliseert de rijkdom en de historie van het gebied. Op het zeil van het schip is het wapen van Cornelis Lely, de grondlegger van Flevoland, afgebeeld. Twee heraldische zeepaarden dienen als schildhouders en representeren de relatie tussen water en land, een belangrijke symboliek voor de regio Flevoland.
Het wapen en de geschiedenis van Almere
Het wapen van Almere werd oorspronkelijk in 1981 goedgekeurd, maar werd eerst toegekend aan het Openbaar Lichaam Zuidelijke IJsselmeerpolders (ZIJP). Later nam de gemeente Almere het wapen officieel over, hoewel er volgens Ralf Hartemink, een bekend heraldicus, geen officieel koninklijk besluit werd uitgegeven voor de goedkeuring van het gemeentewapen. Dit had officieel wel moeten gebeuren.
Eerdere versie afgekeurd door de Hoge Raad van Adel
Voordat het huidige ontwerp werd goedgekeurd, was er een andere versie van het wapen van Almere in omloop. Deze versie werd echter afgekeurd door de Hoge Raad van Adel. Het ontwerp toonde de heilige Bonifatius, die volgens sommige bronnen in Almere predikte. De Hoge Raad van Adel vond de historische band met Almere te dun, aangezien Bonifatius vooral wordt geassocieerd met Dokkum, de plaats waar hij werd vermoord.
Het wapen in Almere en de symboliek
Het gemeentewapen van Almere heeft een prominente plaats binnen de stad. Het is te vinden in de raadszaal, boven de bankjes van het college van burgemeester en wethouders. Ook is het wapen verwerkt als glas-in-lood in het café Het Wapen van Almere, gelegen in het centrum van Almere Stad.
Het wapen van Almere is dus niet alleen een visueel symbool van de stad, maar ook een weerspiegeling van de geschiedenis en de relatie tussen de regio en haar wateren.
Zeewolde
De vlag van Zeewolde heeft een gele diagonale baan in het midden. Daaromheen twee groene banen die overgaan naar twee blauwe vlakken.
Het geel staat symbool voor het graan op de akkers en de stranden langs de randmeren. Het groen beeldt het bosgebied en de weiden uit. Het blauw staat voor de zee waar Zeewolde uit gewonnen is. De keuze voor de diagonale banen is gebaseerd op een dynamische beweging. Dat moet de gemeenschap van Zeewolde kenmerken.
De vlag van Zeewolde is officieel sinds 16 augustus 1984 en ontworpen door Piet Jellema. Hij was destijds hoofd ontwikkelingen en beheer bij de gemeente.
Gemeentewapen Zeewolde
Uniek door zeehonden
Het wapen van Zeewolde werd officieel toegewezen in 1983, een jaar voordat Zeewolde als zelfstandige gemeente werd erkend. Het wapen bestaat uit een gevierendeeld schild, met elk deel dat een specifiek aspect van de regio symboliseert. In het linkerbovenkwadrant is een witte lelie op een blauw veld afgebeeld, een verwijzing naar Cornelis Lely, de grondlegger van Flevoland. Aan de tegenovergestelde zijde, in het rechtsbovenkwadrant, staat een witte roerdomp op een blauw veld, wat symbool staat voor de overvloedige waternatuur van de regio.
In het linksonderkwadrant is een gewei afgebeeld, een symbool dat de landdieren vertegenwoordigt. Het rechtsonderkwadrant toont een groen klaverblad op een gele achtergrond, wat de betekenis van landbouw voor Zeewolde benadrukt.
Schildhouders: Zeehonden als uniek element
Wat het wapen van Zeewolde bijzonder maakt, is de aanwezigheid van de schildhouders, twee zeehonden die het wapen vasthouden. Dit is een uniek kenmerk, aangezien dit het enige wapen ter wereld is waarin zeehonden worden afgebeeld. De zeehonden symboliseren de verbondenheid met de voormalige Zuiderzee, hoewel er enige discussie was over de vraag of zeehonden ooit in het gebied voorkwamen. Uiteindelijk werd besloten de zeehonden op te nemen, waardoor het wapen van Zeewolde een bijzondere en opvallende uitstraling kreeg.
De oorsprong van het wapen: Herkenningstekens van de middeleeuwen
Het gebruik van een wapen heeft zijn oorsprong in de middeleeuwen, toen ridders herkenningstekens op hun schilden afbeeldden. Aangezien ridders in volledige harnassen waren gehuld, was het moeilijk te zien wie wie was. Daarom werden wapens op schilden gebruikt om een snelle identificatie mogelijk te maken. Dit verklaart waarom een gemeentewapen altijd de vorm van een schild moet hebben.
In wezen kan een gemeentewapen worden beschouwd als een tijdloos symbool, vergelijkbaar met een hedendaags logo. Terwijl moderne logo’s vaak veranderen, blijft een wapen doorgaans onveranderd en houdt het verband met de geschiedenis van de gemeente.
Het wapen als symbool van identiteit
Een gemeentewapen speelt een belangrijke rol als identiteitsmerk voor een regio. Het wapen van Zeewolde verschijnt op officiële documenten zoals de ambtsketen van de burgemeester, trouwboekjes, vlaggen en andere gebruiksvoorwerpen. Het is ook zichtbaar in en rondom het gemeentehuis van Zeewolde en zal dit jaar worden ingezet ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de gemeente.
Het wapen van Zeewolde is daarmee niet alleen een visueel symbool, maar ook een eerbetoon aan de geschiedenis en de unieke identiteit van de gemeente.
Vlag en wapen
Waterschap Noordoostpolder
Waterschap Noordoostpolder
Waterschap Noordoostpolder fuseerde in 2000 met Waterschap Fleverwaard tot Waterschap Zuiderzeeland
“In zilver boven een burcht van keel, geopend en verlicht van het veld, met een opgetrokken valhek van sabel, beneden een schelvis van azuur; een schildzoom van azuur, waarin, uitgaande van het midden van de binnenzijden, de bovenhelften van vier lelies zijn uitgespaard. Het schild gedekt met een gouden kroon van vijf bladeren.”
Het wapen is zilver van kleur met daarop een rode toren, de ingang is geopend en toont de kleur van het schild. Onder de toren een blauwe schelvis. Om het geheel heen een blauwe schildzoom met daarin vier keer de bovenzijde van een Franse lelie uitgesneden. Boven op het schild een gouden markiezenkroon.
Het Heemraadschap Fleverwaard en het kwantiteitswaterschap Noordoostpolder gingen in 1986 van start. Het waterkwaliteitsbeheer in de Noordoostpolder werd nog door het toenmalige Zuiveringsschap West-Overijssel uitgevoerd. Voor 1986 voerde het Rijk hoofdzakelijk de waterstaatszorg uit. Op 3 januari 2000 ging Waterschap Zuiderzeeland officieel van start; ontstaan uit een fusie tussen Waterschap Noordoostpolder, Heemraadschap Fleverwaard en een deel van Waterschap Groot Salland.
Waterschap Fleverwaard
Waterschap Noordoostpolder fuseerde in 2000 met Waterschap Fleverwaard tot Waterschap Zuiderzeeland.
Waterschap Zuiderzeeland
Waterschap ZuiderzeelandWaterschap Noordoostpolder fuseerde in 2000 met Waterschap Fleverwaard tot Waterschap Zuiderzeeland.
Wapens van provincies van Nederland (wikipedia)
In het gemeentehuis Noordoostpolder vindt u deze klok.
Natuurlijk Provincie Flevoland bovenin.
Vlag en wapen
Dorpen Noordoostpolder
Wat is een dorpswapen of wie bepaald een dorpsvlag.
In de Noordoostpolder heeft elk dorp een zogenaamd Dorpsbelang.
Deze verenigingen van dorpsbelangen hebben de dorpsvlaggen geïntroduceerd in de Noordoostpolder.
Een dorpswapen heeft geen juridische of wettelijke betekenis, dit in tegenstelling tot de wapens van Nederland, provincies, gemeenten en waterschappen. Het is dus puur een onderscheidingsteken, zoals in vroeger tijd, toen met het wapen de grenzen van de heerlijkheid, baronie, markizaat, graafschap of hertogdom werd aangegeven, omdat het aantal mensen dat kon lezen toen laag was.
Kraggenburg heeft geen wapen en is ook het enige dorp in de Noordoostpolder zonder dorpsvlag! Maar daarvan wilde Jules Overmars niets weten en mailde mij het ‘logo’ exemplaar van Kraggenburg. Maar een logo is geen wapen. Volgens de uitgangspunten voor een wapen moeten de afbeeldingen sterk versimpeld zijn weergegeven. Ook voldoet de vlag niet aan de regels van de Heraldiek. De vlag hoort dus niet in dit rijtje. Maar ja, ik ben geboren in de Voorstraat, dus … :-)
Schokland heeft geen dorpsraad en dus zeker geen dorpsvlag.
Emmeloord heeft als “stad” geen eigen stadswapen of stadsvlag.
“Vlagiaat” Biddinghuizen versus Marknesse
De in 2006 nieuw gekozen vlag van Biddinghuizen was meteen omstreden. Het afgebeelde logo leek namelijk als twee druppels water op het logo van de vlag van Marknesse.
Volgens Dorpsbelang Biddinghuizen bestond hun beeldkenmerk al bijna net zolang als hun dorp. Als bewijs daarvoor hebben ze een 35 jaar oude ansichtkaart. Maar Alie Nijdam, voormalig lid van dorpsbelang Marknesse is in het bezit van een nog ouder krantenknipsel waar het logo al als wapen van Marknesse is afgebeeld.
Het bestuur van dorpsbelang Biddinghuizen was overdonderd door de ontdekking en heeft Ina Tolsma gevraagd een nieuwe vlag te ontworpen.
De basis van de vlag die Tolsma maakte, staat nog altijd overeind. De vlag met de kleuren blauw (lucht en water, groen (provincie) en rood (tulpenvelden en de avondzon boven het Veluwemeer) bevat ook een ijsvogel, een vogelsoort die regelmatig te zien is rond het dorp.
Muntje
Het wapen op het muntje van het Nieuwe Land is het beeldlogo van de krant en beeld de winning van het nieuwe land uit het water uit. De krant kon het beeldrecht van het logo echter niet als merklogo vastleggen, omdat het door de krant gebruikte logo-wapen al in gebruik was door Marknesse en dateert al van 1959.
In 1983 is voor het eerst de dorpsvlag met het wapen in Marknesse gehesen.
Dus eerder dan de ruzie in 2006 met Biddinghuizen.
Vlag en wapen
Gemeente Urk
Het wapen van Urk
De blazoenering van het wapen luidt als volgt:
“Van lazuur, beladen met een schelvisch in zijne natuurlijke kleur.”
De kleur lazuur, ook wel aangeduid als ultramarijn, is een verfstof, en in de heraldiek de normale benaming voor “blauw”. De sterke binding die de vissersgemeenschap met de zee heeft, wordt door de blauwe kleur tot uitdrukking gebracht. De heraldische etiquette verbiedt echter in een wapen het gebruik van metaal op metaal of van kleur op kleur. Op voorstel van de Hoge Raad van Adel wordt daarom sinds 1955 de schelvis in zilver afgebeeld.
Toch is dit wapen een beetje aangepast :
De gemeente Urk heeft het beeldrecht van het wapen bij het merkenbureau geregistreerd. Urk voorkomt hiermee dat het wapen commercieel kan worden gebruikt, zonder toestemming van de gemeente of zijn rechtsopvolgers. Hiermee voorkomt de gemeente ook dat in brochures de indruk kan worden gewekt dat commerciële partijen het wapen zouden kunnen misbruiken. Voor Wikipedia betekent het ook dat zij de Schelvis niet op exact dezelfde wijze mogen tekenen, omdat de afbeeldingen op Wikipedia rechtenvrij zijn en door een ieder gebruikt mogen worden.
Vlag van Urk
Beschrijving
“Blauw met een witte schelvis, langs de bovenzijde van de vlag een smalle, in twee horizontale banen van rood en wit verdeelde zoom en langs de onderzijde van de vlag een smalle, in twee horizontale banen van rood en wit verdeelde zoom, de zomen met een hoogte van elk 1/6 van de totale vlaghoogte.”
Achtergrond
De stichting voor Banistiek en Heraldiek maakte in 1964 het ontwerp. Het ontwerp stamt af van een oud gebruik in de scheepvaart, waarbij de kleuren van de Nederlandse vlag boven en onder zijn toegevoegd. Ook is het duidelijk afgeleid van het wapen van Urk. Urk heeft als vissersgemeenschap een sterke binding met de zee.
Logo gemeente Urk
Tijdens de nieuwjaarsreceptie 2025 heeft gemeente Urk een nieuw logo en huisstijl gepresenteerd.
Het vorige logo was 25 jaar geleden ontworpen door Erik Dijk, die destijds bij communicatiebedrijf GBU werkte op Urk. De contouren van het eiland en gestileerd is de schelvis te herkennen.
Het nieuwe logo:
Het nieuwe logo is een omlijning van het oorspronkelijke gemeentewapen, met daarin de letter U. “We zijn het archief ingedoken en hebben het originele gemeentewapen met de schelvis als uitgangspunt genomen,” aldus de gemeente. “We dachten: Wat is nou het verhaal van Urk? Dat hebben we geprobeerd vorm te geven.”
Dit nieuwe logo en de huisstijl is ontwikkeld door vormgever Evert Barends, ook werkzaam bij communicatiebedrijf GBU op Urk.
bron: Omroep Flevoland leestip