Moderne zaalkerk onder lessenaarsdak in licht sculpturale vormen. De kerk maakt samen met de Nieuw Jeruzalemkerk thans deel uit van de gefuseerde protestantse gemeenten (PKN) in Emmeloord. Renovatie interieur in 2008.

De Ontmoeting is in gebruik voor kerkdiensten van Gereformeerde Bond signatuur, 2 diensten op zondag.

Toen de bouwcommissie de bouwplannen moest verwezenlijken kon dat alleen met een krappe beurs. Voor ongeveer fl. 800.000 ( 200.000 subsidie rijk , 300.000 van de hervormden, 300.000 van de gereformeerden) moest er een flink kerkgebouw met zalen worden neergezet. Er moest op vele zaken worden beknibbeld. Ook de Rooms-Katholieke kerk heeft overwogen om mee te doen, maar in het stadium van de aanbesteding haakte deze af.

Het was de aannemer L. de Graaff uit Emmeloord, Gereformeerd kerkerraadslid  en ouderling van deze gemeente, die zeer graag dit Godshuis voor ‘zijn gemeente’ wilde bouwen.
Maar de bouw werd ‘aanbesteed’. De laagste inschrijver zou het bouwen.
Hij zette in met een bedrag wat tienduizenden guldens onder zijn rivalen lag. ( ƒ 492.600,- )
Zijn collega aannemers voorspelden zijn failliet. Wat niet gebeurde.
Hij kreeg de opdracht en heeft er niets aan verdiend. Bij de feestelijke opening werd de dominee, de architect en de burgemeester in het zonnetje gezet. De aannemer is niet genoemd.

Ook de kunst kwam er heel bekaaid af. Oorspronkelijk zou er op het voorplein ook een klokkenstoel worden neergezet . Maar dat werd al vlug weggestreept uit de begroting. Voor kunst bleef er ongeveer fl.2000 over. Een jonge kunstenaar zou hiervoor wellicht iets kunnen doen. Deze ontwierp het siermetselwerk aan de gevel van “De Ontmoeting”. Aannemer Lammert de Graaff had een goede metselaar in dienst die dit werk voor zijn rekening nam ( Dhr. Stam).

Architect Fonteijn wilde oorspronkelijk de ruwe planken van het plafond met een kleurlak (ongeveer kopergroen) behandelen. Maar de opzichter had de opdracht al aan een schilder gegeven om dit met blanke lak te doen. Er is toen wel aan de architect beloofd zodra er weer wat geld zou zijn om dit over te schilderen.

Reactie 29 november 2016  van Architect Fontein : Een poosje geleden heb ik nog eens naar de kerk in Emmeloord gekeken en ik vond het een beetje shabby bijstaan.
Misschien kan het toch niet meer te besteden plafond-geld worden besteed aan een schoonmaak- en opknapbeurt, vooral ook het baksteenreliëf?

Een punt van discussie tijdens het ontwerpproces was de verhoging van het liturgisch centrum. De Hervormde Synode stond op het standpunt dat de kerkvloer vlak moest zijn om de gelijkheid van de leden te benadrukken. De bouwcommissie voelde meer voor een verhoogd gedeelte, zodat de mensen in de kerkzaal dan beter konden zien wat er voorin op het verhoogde gedeelte gebeurde. De aanwezige adviseur stelde dat de gereformeerden dit als een harde eis op tafel zouden moeten leggen. Zo kwam de verhoging er met de zegen (en subsidie) van de NH-synode.

Een houten kruis aan de voorwand van de kerkzaal was voor protestanten in die tijd niet zo vanzelfsprekend. Dat de architect dit getekend had werd misschien ingegeven door de deelname van de katholieken. De zig-zag-vorm van de voorwand is goed voor de akoestiek. Maar het is ook symbolischer op te vatten. Op de hoeken van de wand zijn de voegen open gelaten. De wand is een beeld van het gebroken leven van de mens. Dat leven kan maar op één wijze glans krijgen: door het kruis van Christus. Met deze argumentatie kreeg de architect de bouwcommissie achter zich. Overigens is er nog een kruis bij het liturgisch centrum, maar dat zit buiten in de “toren”. Vanuit de hal kun je tussen gemetselde kolommen door de kerkzaal inkijken. Die kolommen lopen door tot het dak, dat ter plaatse van het liturgisch centrum verhoogd is. Uit dat hoge deel valt het licht van de hemel rechtstreeks op de preekstoel. Op dat punt zit een kruis tegen de kolommen. Ook hier symboliek: bij de verkondiging van het Woord is het licht van boven nodig, dat wij kennen door het kruis van Christus.

Gelukkig bleven er voor de heer Fontein nog de schuifdeuren tussen kerk en bij zaal over. Daar wilde hij persoonlijk z’n creativiteit op uitleven. Dat is het tweede kunstwerk in De Ontmoeting. Het kostte niets extra: de wand moest toch geschilderd worden. De heer Fontein maakte toen het ontwerp, dat nu nog deze deuren siert. Bij gesloten deuren ontneemt het de zij zaal het wat gewijde aanzien van de kerk. Bovenal wijst het er op, dat bij alle wijding en zoeken van het Hoge, de kerkganger met beide voeten in dit leven staat. U vraagt misschien. hoe dan? Nu, ik nodig u uit (als het u nooit opgevallen is) bij een volgende gelegenheid de deuren eens goed te bekijken.. Emmeloord, het polderland, de zee.

De schuifwand bestaat uit 3 deuren. Op de meest linkse deur zijn we in Emmeloord. Flats, bungalows, een school. Op de huizen zitten televisie-antennes. (Het schilderij begint al antiek te worden). Op de middelste deur komt u bij het polderland. Groen grasland, een geel vlak koren, op de horizon een donkergroen vlak: een rij bomen en hier en daar een paal. Op de rechtse deur komen we bij de basaltblokken op de dijk (zwart) en daarna is er het blauwe water van het IJsselmeer. Over alles heen is de blauwe lucht. In de lucht een witte streep:wolken? Of is het de condensstreep van een vliegtuig?

Met dank aan de heren: Henk Rusch en Simon van Groningen.