De 9e Gereformeerde kerk in Noordoostpolder.
Wel geïnstitueerd maar is er nooit gekomen

Kijkje op Vollenhove. De kerk van Vollenhove (Stad) was de moederkerk van Kraggenburg.

Kraggenburg zelfstandig.

bron : https://gereformeerdekerken.info/

Hoe dit alles zij, op 17 januari  1957 kon in het dorp Kraggenburg in de Noordoostpolder vooralsnog de laatste de Gereformeerde Kerk geïnstitueerd worden. 20,2% van de inwoners van het dorp behoorde toen tot de Gereformeerde Kerk. Zij was  de negende Gereformeerde Kerk in die polder. In die tijd ging men er van uit dat Kraggenburg vermoedelijk de laatste nog te institueren Gereformeerde Kerk in de Noordoostpolder zou zijn. Men hield echter toch de mogelijkheid open dat ‘in de toekomst’ ook in Tollebeek nog een eigen Gereformeerde Kerk geïnstitueerd zou worden (dat gebeurde inderdaad ook, maar pas op 23 augustus 1970).

De Gereformeerde Kerk te Kraggenburg was in feite een afsplitsing van de Kerk te Vollenhove (tot 1983 Vollenhove-Stad). Beide waren toen kleine kerken. Na de instituering van Kraggenburg telde de kerk te Vollenhove namelijk nog 265 zielen en Kraggenburg 159. Beide kerken gingen daarom voorlopig voor een  periode van vijf jaar een ‘acte van samenwerking’ aan, waardoor ds. N. Wijngaarden (1927-2013) beide gemeenten diende (hij stond sinds 1956 in Vollenhove). De ene week preekte hij in Vollenhove en de andere week in Kraggenburg (de samenwerking tussen beide kerken bleek zich niet tot de aanvankelijk verwachte vijf jaar te beperken, maar bleef ook de jaren daarna gehandhaafd).

Geïnstitueerd.

Het hervormde kerkgebouw van Kraggenburg vormde in 1957 het toneel van de instituering van de Gereformeerde Kerk in dat dorp. Ds. Wijngaarden hield een preek naar aanleiding van Psalm 127 vers 1a: ‘Als de Here het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de bouwlieden er aan’. Na de preek werden de inmiddels door de gemeenteleden gekozen ouderlingen en diakenen in het ambt bevestigd. Waarmee de kerk geïnstitueerd was.

Namens de kerkenraad van Kraggenburgs moederkerk, Vollenhove (Stad) sprak de heer H. Niessen, die nog even terugkwam op de vóórgeschiedenis van de instituering van Kraggenburg.  Hij wees er op dat de gereformeerde Kraggenburgers aanvankelijk natuurlijk in Vollenhove kerkten, maar dat de groep uit Kraggenburg na verloop van tijd zo groot werd dat het problemen begon te geven. In overleg en samenwerking met de Deputaten voor het IJsselmeergebied werd besloten een speciale bus te laten rijden om de kerkgangers tussen Kraggenburg en Vollenhove te vervoeren. Men begon met een kleine, maar het voertuig werd al snel vervangen door een grote bus.

Toen de groep gereformeerden in Kraggenburg  blééf groeien werd uiteindelijk in het begin van de jaren ’50 besloten tot het houden van middagdiensten in Kraggenburg zelf.  In samenwerking met de Hervormde Gemeente werd beslag gelegd op een woning waar die diensten gehouden konden worden. En toen de hervormde kerk in Kraggenburg in 1954 in gebruik genomen kon worden, mochten de gereformeerden daarvan ook gebruik maken.

Ondertussen werd het pad richting instituering steeds verder betreden. In mei 1955 werd door de kerkenraad van Vollenhove namelijk afgesproken Kraggenburg tot een zelfstandige wijk van de kerk van Vollenhove te maken en vanaf die tijd werden zowel ’s morgens als ‘s middags in Kraggenburg gereformeerde kerkdiensten gehouden. Ook nu mochten de diensten weer in de hervormde kerk plaatsvinden, zolang men nog niet de beschikking had over een eigen kerkgebouw.

Na dit interessante historisch overzicht voerde ds. G.M.W. Steen (1923-2005) namens de classis Emmeloord én namens de overige kerken in de polder het woord. En vervolgens spraken ds. J.H. Kuiper namens de Deputaten voor het IJsselmeergebied, de heer Schurink namens de Hervormde Gemeente van Kraggenburg en ds. K. Ubels (1923-2012) van Zwartebroek als oud-predikant van Vollenhove (deze stond daar van 1951 tot 1954).

Het volgende werk wacht.

Toen de Gereformeerde Kerk te Kraggenburg eenmaal geïnstitueerd was, en de ontwikkeling van de Gereformeerde Kerken in de polder verder zoveel mogelijk op eigen kracht door moest gaan, wilde dat niet zeggen dat het generale Deputaatschap voor de Geestelijke Arbeid in de IJsselmeerpolders wel kon worden opgeheven. In tegendeel!  Oostelijk Flevoland wachtte! Beter gezegd, de arbeid van het Deputaatschap in die nieuwe polder was al begónnen. In Lelystad hadden de gereformeerden samen met de hervormden en de rooms-katholieken de beschikking gekregen over een vergaderlokaliteit. Ook in Oostelijk Flevoland zou een aantal zelfstandige Gereformeerde Kerken geïnstitueerd moeten worden, waarvoor nog veel werk te verzetten was.