Carillon Dronten
Dronten
- Plaats : Gemeentehuis
- Het carillon van het raadhuis van Dronten is in 1988 door de klokkengieterij Eijsbouts vervaardigd.
- Ontwerper: André Lehr
- De omvang is 27 klokken g2 chromatisch a4. Op het klavier is dit C2 chromatisch d4.
- Het carillon heeft in 2011 twee extra klokken gekregen. Het carillon heeft nu 27 klokken, waardoor in alle toonsoorten kan worden gespeeld.
- De vaste beiaardier is Frits Reynaert
- Bespelingen 2e vrijdag v.d. maand 13.00-13.30 uur
In 1986 aanvaardde de Gemeente een gift van de NMB-bank als eerste inleg voor een fonds voor een carillon.
Spoedig volgden initiatieven om tot de oprichting van een carillon comité te komen.
In 1987 werden door het “Carillon Comité Dronten” aanzienlijke bedragen binnen gehaald. Allerlei acties zijn daarvoor gevoerd. Naast publieksacties werden spontane bijdragen op de geopende bankrekeningen gestort.
De schooljeugd werd massaal ingeschakeld. Ook het bedrijfsleven heeft zijn bijdrage geleverd.
De carillonactie werd gestart met het doel te komen tot een carillon dat automatisch muziek ten gehore zou kunnen brengen; pas toen de actie boven verwachting bleek aan te slaan heeft men het doel verlegd naar een carillon dat ook door een beiaardier met de hand bespeeld zou kunnen worden.
Toen het geld bijeen was, werd het bedrag symbolisch op 2 januari 1988 overgedragen aan de Gemeente met het verzoek het nog te gieten carillon een goede plaats te geven. Men had de gedachte het carillon op het Gemeentehuis te plaatsen.
In 1988 werden bouwkundige voorzieningen getroffen en besprekingen gehouden met de klokkengieter om tot realisering van het project te komen.
De architect van het gemeentehuis, prof. ir. Tauber, verleende belangeloos zijn medewerking.
Klokkengieter Kon. Eijsbouts uit Asten goot de klokken voor het carillon en installeerde het carillon, klavier en automatisch bandspeelwerk in 1988/89 op het gemeentehuis.
Het carillon bestond toen uit 25 klokken op basis g2.
Op 17 februari 1989 werd het carillon officieel in gebruik genomen middels een feestelijk concert door Frits Reynaert.
De melodieën voor het automatisch speelwerk werden ook door Reynaert vervaardigd.
Dagelijks klinkt het carillon automatisch op de hele uren en soms ook op de halve uren.
Bron: www.fritsreynaert.nl
Stadsbeiaardier Frits Reynaert en de sound van SuyderSee
23 juli 2019
“Zeg, is dat niet dat bekende nummer?” Maar misschien hoor je het niet eens meer, als je door stadscentrum SuyderSee wandelt. Feit is dat het carillon bovenin de toren van het gemeentehuis elk half uur een tune laat horen. Al jaren lang. Wie zit daar – figuurlijk en soms letterlijk – achter?
Die man is Frits Reynaert. Deze professioneel beiaardier uit het Noord-Hollandse Bovenkarspel tekent al jaren voor de vertrouwde tunes die voorgeprogrammeerd elk half en heel uur duiden. Wel bespeelt hij eigenhandig elke 2e vrijdag van de maand tussen 13.00 en 13.30 uur in de toren van het gemeentehuis ‘zijn’ carillon. Op 17 februari 1989 mocht hij er het ingebruiknameconcert op uitvoeren. Vanaf dat jaar speelde hij incidenteel het carillon; vanaf 1999 verzorgde hij jaarlijks met drie wisselende gastbeiaardiers de zogenaamde Zomerconcerten en had hij de muzikaal-technische supervisie over de carillons. Later verzorgde hij in de decembermaand extra bespelingen. Sinds 2011 kreeg hij de aanstelling van stadsbeiaardier van Dronten.
Carillon als cultuurgoed
Reynaert kan lezen en schrijven met het instrument; na een orgelstudie aan het conservatorium en opleiding aan de Nederlandse Beiaardschool te Amersfoort heeft hij op diverse carillons het vak tot in de puntjes geleerd. Zo was hij beiaardier in Almere tot medio 2016 en werkt hij nog steeds in Enkhuizen, Hoorn en Edam en in het Paleis op de Dam in Amsterdam. “Carillons zijn Nederlands en Vlaams cultuurgoed. In de 17e eeuw wilden steden daarmee aantonen, hoe goed het met hen ging.”
Inzamelingsactie door bewoners
Zo wilden ook de grotere plaatsen in Flevoland een toonaangevend instrument die voor sfeer kon zorgen. Emmeloord, Almere, Lelystad en Zeewolde hebben er één en – na een inzameling van de bevolking – dus ook Dronten. “Het was voor vele inwoners een vertrouwd geluid”, weet Reynaert. “Daarmee voelde het naar thuis, naar vroeger. En die functie heeft het nog steeds voor velen. Ik zie het als een instrument voor het volk, waardoor ik een mix van muziekgenres maak, voor iedereen.”
Van Bach tot Beatles
Van Bach tot Beatles, van Queen tot Aretha Franklin, van alles probeert Reynaert via bewerkingen op de 27 bronzen klokken en twee octaven te arrangeren. Op zijn initiatief zijn in 2011 twee extra klokken van elk zo’n 80 kilogram bijgevoegd om meer mogelijkheden te krijgen. Je herkent ze aan de glans. “Het Dronter carillon is een relatief klein instrument in aantal klokken. Ook zijn ze relatief klein, vanwege de korte en minder zwaar gebouwde toren, maar geven ze een sprankelend geluid. Daarmee bereik ik het hele stadscentrum, omdat het een dominant, maar mooie sound geeft.”
Inspelen op de actualiteit
Het is voor Reynaert een uitdaging om in te spelen op de actualiteit. “Zo heb ik een paar jaar geleden het Songfestivalnummer Birds van Anouk gedaan en nu Arcade van Duncan Laurence. Het zijn bewerkingen, waarmee ik via een herkenbare melodie het verhaal wil overbrengen. Soms zie ik vanuit mijn raampje op vijf hoog mensen vanaf het Meerpaalplein wel eens even naar boven kijken en echt luisteren; voor mij een teken dat ze dan toch iets bekends horen.”
•
In aflevering 193 van ‘Dronten Toen’ schrijft Kees Hermus over een cadeau van Drontenaren aan de gemeente.
In een zomerse editie van de Flevolander wordt gemeld, dat een eventueel aan te schaffen carillon voor het gemeentehuis een halve ton kan gaan kosten. Het was een wens van de bevolking om een klokkenspel op het gemeentehuis te laten plaatsen en deze aan de gemeente te schenken ter ere van de officiële opening op 6 september 1982.
Kraam op de wekelijkse markt
Er was al duidelijk, dat er een ‘Carillon Comité’ in oprichting was om het benodigde geld te verzamelen om het carillon mogelijk te maken. Dit Comité zou in september 1986 van start gaan. In 1987 werd besloten tot resultaat gerichte acties, zoals verkoop van certificaten, huis aan huis folders, affiches en een kraam op de wekelijkse markt.
De architect Piet Tauber liet in 1988 belangeloos bouwkundige voorzieningen aanbrengen om het carillon te kunnen plaatsen. De gemeenteraad ging akkoord om door middel van fondsenwerving de benodigde gelden op te halen. De vraag was of het een automatisch ‘klokkenspel’ zou moeten worden, dat beduidend goedkoper was dan een ‘hand gespeeld’ exemplaar en welke al snel 100.000 gulden of meer zou gaan kosten. Het college had zich goed voorbereid, want burgemeester Dekker had er een studie aan gewijd. Door het enthousiasme van de Drontenaren werd het toch een hand gespeeld carillon.
Eerste signalen
De eerste signalen zijn bij het onderzoek naar de financiële middelen toch, dat het ongeveer 150.000 gulden zal moeten kosten om een bespeelbaar carillon te laten bouwen. De allereerste gift kwam van de NMB bank, nl. F 2.500.–, maar er is natuurlijk nogal wat meer nodig. In de gemeenteraad, waar het onderwerp wederom aan de orde werd gesteld, reageerde men toch wat terughoudend.
Bij de VVD vonden ze het een’ niet goedkope liefhebberij’ en waren ze ook wat cynisch over de plaatsing van het klokkenspel op het gemeentehuis. Wanneer men op het carillon gaat spelen, schrikken de ambtenaren op uit hun werk. De fractie van Gemeentebelangen vond, dat de gemeente niet op voorhand al moet stellen, dat de gemeente wel zal meebetalen. Eerst de reactie van de bevolking maar eens afwachten, was het advies. Besloten werd, dat de gemeente, indien nodig, een financiële bijdrage eventueel zou accepteren.
Post onvoorziene uitgaven
Uit een offerte bleek uiteindelijk dat een hand gespeeld carillon 125.000 gulden zou kosten. De gemeente had weinig moeite om uit de post ‘onvoorziene uitgaven’ het restant van 46.000 gulden bij te leggen. Op 17 februari 1989 werd het carillon officieel in gebruik genomen met een feestelijk concert van Frits Reynaart.