Lichtopstand Blokzijl
Een vergelijkbare strekdam als die van Oud Kraggenburg liep vanaf Blokzijl de Zuiderzee in. Dus nog voor de Noordoostpolder werd drooggelegd.
Het moest schepen veilig leiden naar de haven van Blokzijl.
Wat is het ?
Een vergelijkbare strekdam als die van Oud Kraggenburg liep vanaf Blokzijl de Zuiderzee in.
De haven van het stadje Blokzijl dreigde nog weleens te verzanden. Dat zand was/is volgens Stichting Vuurtoren Blokzijl “het fijnste zand ter wereld”. Om de verzanding tegen te gaan, is er destijds een strekdam aangelegd, richting ZW.
Aan het eind van de bijna drie kilometer lange strekdam is in 1907 een vuurtorentje, ook wel ‘lichtbaken’ en ‘lichtopstand’ gebouwd.
De lamp die op benzine brandde werd iedere avond aangestoken en ’s ochtends weer gedoofd.
Omdat de benzinelamp regelmatig problemen gaf, is deze in 1936 vervangen door een gaslamp.
Toen de Noordoostpolder droog viel verloor deze aanvaar-route voor Blokzijl natuurlijk zijn functie en is de hele boel opgeblazen.
De lange strekdam is weer afgegraven en de basaltblokken zijn hergebruikt.
Spijt natuurlijk.
De hang naar geschiedenis komt altijd achteraf. (!)
Daarom is in 2008 een fraaie replica gebouwd, op exact dezelfde locatie die op 5 juni 2008 feestelijk is geopend. (geocaching).
De materialen zijn 99 procent die van destijds. Alleen de lamp brandt nu met behulp van zonnecellen. Dat is wel zo praktisch, dan hoeft er geen stroom naartoe te worden aangelegd. Op 24 mei 2008 is het torentje feestelijk in gebruik genomen.
De laatste persoon die vroeger het havenlicht bediende, de 94-jarige Cees Klinkert uit Blokzijl, verrichtte de feestelijke opening.
’s Avonds brandt er weer als vanouds een licht.
Initiatiefnemers Jan en Anneke Aarnink zien met de lichtopstand die tien meter boven het maaiveld uittorent, een droom gerealiseerd.
Maar liefst vijf jaar waren ze er mee bezig. Daarbij konden zij steunen op hulp van velen.
De vuurtoren is een replica van de voormalige vuurtoren die in 1907 op het einde stond van een strekdam van bijna drie kilometer lang, die het vaarverkeer het toenmalige handelsstadje Blokzijl in loodste.
Door de aanleg van de Noordoostpolder is de strekdam droog gevallen en verloor de vuurtoren haar functie.
In 1942 werd het lichtbaken daarom opgeblazen en de strekdam afgegraven.
Gelukkig wordt de historie van dit gebied weer zichtbaar met de herbouw van de oude lichtglorie.
Pracht werk
Jan Aarnink: De toren staat exact op dezelfde plek als de vuurtoren van 1907. Dat bewijst een kaart van Domeinen, waarop de kavels van de omgeving met de grondsoort en bijzonderheden zijn beschreven. Evert de Boer, voormalig voorzitter van de Vrienden van Schokland, heeft die gevonden. We zijn bij de graafwerkzaamheden nog gestuit op de basaltblokken uit die tijd. Ook nu liggen er weer basaltblokken om de toren heen. En 24 palen om de golfslag bij storm te breken.
De toren is volgens Aarnink voor 99 procent authentiek aan die van vroeger. Zelfs de klinknagels zijn nagemaakt. Op een schilderij van Harm Klinkert, die in het begin van de vorige eeuw voor het licht in het lichtbaken zorgde en die ook een goede kunstschilder was, staat de oorspronkelijke vuurtoren. Het ziet er echt precies hetzelfde uit.
Mede-bestuurslid Gerrit Boonstra heeft de oude bestektekeningen gevonden in het Nationaal Archief in Den Haag. We hadden daardoor een complete beschrijving. Hij heeft ook het schilderwerk gedaan. De toren is marine-grijs, zoals in het bestek stond opgenomen. Vriend, collega en mede-bestuurslid Jelle Uijt de boogaardt heeft alle tekeningen omgezet in een digitaal programma en heeft de constructie in elkaar gezet. De onderdelen waren door constructiebedrijf Dekker uit Emmeloord met laser gesneden. Onvoorstelbaar, alles paste precies; een pracht stukje werk. De vuurtoren kon ook worden gerealiseerd dankzij hulp van vele vrijwilligers uit de Noordoostpolder en Overijssel en met subsidie van Leader Flevoland, Leader Overijssel, de gemeente Steenwijkerland en een donatie van het Prins Bernhard Fonds.
Hoe kom je er.
Met de auto kan je er niet helemaal komen.
Je moet de auto aan de weg parkeren en het laatste stukje lopen.
Dit pad maakt deel uit van het wandelpad : ‘Op de kuierlatten’.
Prachtig stukje historie die we toevallig op fiets te zien kregen en wandeld gemakkelijk bereikbaar was. Een weids uitzicht over de akkers van de polder en zicht op Blokzijl.
Een heel klein beetje onderhoud aan hardhouten platform en leuning op trap is wel nodig.
Voor de veiligheid.
Nogmaals een prettige verrassing onderweg die meer aandacht mag hebben.
Gr.