Oorlogsmonument Emmeloord
‘Cirkels in het groen’
Hero Bloem
- Titel: Cirkels in het groen
- Ontwerp: Hero Bloem
- Uitvoering: Suplacon
- Plaats: plantsoen van De Golfslag, hoek Sportlaan/Prof.Thijsselaan
- Materiaal: RVS
- geplaatst: 1995
- Verplaatst: 2009
Het monument ‘Cirkels in het groen’ herinnert de inwoners van Emmeloord (gemeente Noordoostpolder) aan de vrede.
Het is opgericht naar aanleiding van de vijftigste herdenking van de bevrijding en is onthuld op 4 mei 1995 door burgemeester M.A.J. Knip.
Dit monument is geadopteerd door: Basisschool Het Kompas. (Emmeloord)
bron www.4en5mei.nl
Herdenkingsmonument Noordoostpolder 1945-1995.
De cirkel is vanouds een symbool van heling en heelheid. De basisvorm van het park is een cirkel.
Groen is het symbool voor rust, hoop en vrede.
De buitenste ring heeft een diagonaal van bijna 7 meter.
De binnenste cirkel heeft een diagonaal van 2 meter 30
De jaarlijkse officiële dodenherdenking inclusief kranslegging(en) en bloemen (op de buitenste ring) van individuele belangstellenden vindt daar plaats.
Van 1995 tot augustus 2009 stond dit monument in het parkje aan de Koningin Julianastraat. Het moest wijken vanwege de centrumplannen en sloop van omliggende gebouwen.
Aan de noordkant van De Golfslag is een passende plek gevonden. Vanwege de verpaupering van De Golfslag is door de gemeenteraad besloten het monument terug te plaatsten. Realisatie wordt nog lastig.
Op de binnenste cirkel staat een deel uit het gedicht ‘Vrede’ van Leo Vroman.
De tekst :
Kom vanavond met verhalen
hoe de oorlog is verdwenen,
en herhaal ze honderd malen;
alle malen zal ik wenen
Over de kunstenaar
Hero Bloem (4-7-1945) is directeur Culturele Zaken van Gemeente Noordoostpolder.
Opleiding : Academie beeldende kunst Arnhem / Hogeschool voor de kunsten Utrecht 1975 – 1982
1995
Van 1995 tot 2009 heeft het monument gelegen op het grasveldje achter Sinke, aan de Koningin Julianastraat.
2009
Het oorlogsmonument wordt in 1995 verplaatst naar de Professor Thijsselaan, nabij verzorgingshuis De Golfslag. De verplaatsing is nodig vanwege geplande nieuwbouw voor het nieuwe centrum. In overleg met de ontwerper, Hero Bloem is gezocht naar de nieuwe locatie. Belangrijke criteria waren een centrale ligging en een waardige plek.
De ring weegt ca 1500 kg.
foto Hans Veenhuis
2020
De aanblik van het voormalige verzorgingshuis De Golfslag is verpauperd en bedroevend. Dat heeft zijn weerslag op het naastgelegen oorlogsmonument.
ONS, D66, SP en PvdA dienden gezamenlijk een voorstel in om het monument terug te plaatsen naar de Koningin Julianastraat in Emmeloord.
Een meerderheid van de gemeenteraad stemde in de zomer 2020 hiermee in.
De huidige plek achter het voormalig zorgcentrum De Golfslag was het monument onwaardig, stelde een meerderheid van de raad.
Het college (Burgemeesters en wethouders) legt toch de motie vooralsnog naast zich neer en voeren het niet uit. Het college zegt te verwachten dat de ontwerper van het monument (Hero Bloem) tegen zo’n verplaatsing in bezwaar zal gaan. Ook omwonenden hebben aangegeven dat zij zich zullen verzetten. Daarom raadt het college de verplaatsing af.
Uit jurisprudentie zou blijken dat de rechter in zulke gevallen meestal de eigenaar van een kunstwerk in het gelijk stelt. Het college verwacht dat ook de gemeente Noordoostpolder bij een eventuele rechtsgang aan het kortste eind trekt.
Onderduikersbankje
Het verslepen van dit monument doet denken aan het gesleep met een ander oorlogsmonument van Noordoostpolder.
Oorspronkelijk stond de bank op De Deel, daarna aan de Lindelaan en daarna is het aan de dijk bij Schokkerhaven geplaatst. (sluitgatmonument)
In 1997 is het met een oudejaarsstunt, net als de Leeuwen van Kraggenburg , terug gesleept naar De Deel in Emmeloord.
Omdat het kunstwerk enigszins beschadigd was is het gerestaureerd en eervol geplaatst op het plein die vernoemd is naar de verzetsheld Harmen Visser.
Overzicht kunstwerken en herinneringsmonumenten in Noordoostpolder en Urk met een relatie tot de 2e wereldoorlog : klik hier
Vrede – Leo Vroman
Komt een duif van honderd pond,
een olijfboom in zijn klauwen,
bij mijn oren met zijn mond
vol van koren zoete vrouwen,
vol van kirrende verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaalt ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.
Sinds ik mij zo onverwacht
in een taxi had gestort
dat ik in de nacht een gat
naliet dat steeds groter wordt,
sinds mijn zacht betraande schat,
droogte blozend van ellende
staan bleef, zo bleef stilstaan dat
keisteen ketste in haar lenden,
ben ik te dicht en droog van vel
om uit te zweten in gebeden,
kreukels knijpend evenwel,
en ‘vrede’ knarsend, ‘vrede’, ‘vrede’.
Liefde is een stinkend wonder
van onthoofde wulpsigheden
als ik voort moet leven zonder
vrede, godverdomme, vrede;
want het scheurende geluid
waar ik van mijn lief mee scheidde
schrikt mij nu het bed nog uit
waar wij soms in dromen beiden
dat de oorlog van weleer
wederkeert op vilte voeten,
dat we, eigenlijk al niet meer
kunnend alles, toch weer moeten
liggen rennen en daarnaast
gillen in elkanders oren,
zo wanhopig dat wij haast
dromen ons te kunnen horen.
Mag ik niet vloeken als het vuur
van een stad, sinds lang herbouwd,
voortrolt uit een kamermuur,
rondlaait en mij wakker houdt?
doch het versgebraden kind,
vuurwerk wordend, is het niet
wat ik vreselijk, vreselijk vind:
het is de eeuw dat niets geschiedt,
nadat eensklaps, midden door een huis,
een toren is komen te staan van vuil,
lang vergeten keldermodder,
snel onbruikbaar wordend huisraad,
bloedrode vlammen van vlammend
rood bloed, de lucht eromheen behangen
met levende delen van dode doch
aardige mensen, de eeuwenlange stilte voor-
dat het verbaasde kind in deze zuil
gewurgd wordt en reeds de armpjes
opheft.
Kom vanavond met verhalen
hoe de oorlog is verdwenen,
en herhaal ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.
Plaats een reactie (naam E-mail en Site niet verplicht)
Meepraten?Draag gerust bij!