Het IJsselmeer stroomt leeg. De Noordoostpolder valt droog. Volgens geklets uit Lelystad is dit wel een heel bijzonder kunstwerk

Wat stroomt het toch hard ......

Titel: 1992 – Zoutstrooier
Kunstenaar: Jerome Symons
Plaats: Barakkenweg 4
Materiaal: Marmer en staal
Geplaatst: 1992

Over het kunstwerk

De beroemde zandkorrel aan de Amsterdamweg is door zijn prominente plek bij iedereen bekend.
Deze zoutkorrel staat ietwat verscholen op het bedrijfsterrein van het Steunpunt Noordelijk Flevoland van de Provincie Flevoland.
Vlak voordat de vriendelijke ambtenaar van de provincie om 17:00 uur het hek wilde sluiten, vroeg ik hem naar de betekenis van dit kunstwerk.
Het is een zoutkorrel, zo vertelde hij. En omdat de provincie in de wintermaanden met zoutkorrels de weg veilig en begaanbaar houdt, is de keuze van een zoutstrooier inderdaad een goede vondst.

Een zoutkorrel dus. Niet het leegstromen van het IJsselmeer :) Je leest soms de gekste dingen.

Een stevige korrel trouwens. Van marmer !
Jerom Symons werkt veel met steensoorten uit de Dolomieten en uit de wat lager gelegen Carrara marmer groeven.

De stalen strooier toont vormen van dieren, fossielen en andere levensvormen van de voormalige Flevolandse zeebodem.

Op de trottoirtegel naast het werk is nog net te lezen: Jerome Symons – 1992
In 2011 is het werk grondig gerestaureerd. De tegel duidelijk niet.

Het werk is gerealiseerd dankzij de 1% regeling.

*) Met ingang van 1 januari 1990 is de regeling “Toepassing van kunst bij provinciale investeringen Flevoland” van kracht. Deze regeling geldt met betrekking tot investeringen in wegen/vaarwegen, verbouwingen, aankoop/nieuwbouw.
Het jaarlijkse budget wordt berekend door 1 % te nemen van de investeringsramingen wegen/vaarwegen en van de investeringsbedragen aan bouwkosten bij verbouwing, aankoop en nieuwbouw.

Anecdote

Er stond een ingezonden brief in De Noordoostpolder van een dame uit Lelystad die emmeloord.info de maat nam:

Voordat je een kunstwerk kan beschrijven moet je het eerst heel goed bekijken.
Bij de beschouwing stel je jezelf vragen zoals:
* Wat is er te zien?
* Welke werkwijze heeft de kunstenaar toegepast en wat was zijn/haar inspiratiebron?
* Welke vormaspecten zijn er gebruikt en welk vormaspect valt het meest op?
* Wat is de bedoeling van het kunstwerk?
Door het beantwoorden van deze vragen kan je een diepere betekenis aan het kunstwerk geven. Daarnaast is het belangrijk om je te verdiepen in het leven en werk van de kunstenaar en de tijd waarin het kunstwerk gemaakt is.

Die dame kwam na het beschouwen van dit kunstwerk met de volgende verklaring:

De trechtervormige bovenkant kan staan voor het IJsselmeer dat door de inpoldering steeds kleiner werd maar ook voor de langzaam droogvallende Noordoostpolder.
De natuurstenen voet symboliseert het IJsselmeerwater dat wegstroomt maar kan ook de droogvallende polder verbeelden die aan het IJsselmeer onttrokken is.
De karakteristieken van de omgeving waren voor Jerome Symons duidelijk de aanleiding voor het beeld ‘1992’ waarin uiteindelijk vele lagen van betekenis samenkomen.

Ik stapte maar eens op de fiets om ter plekke één en ander na te vragen.
Het is een zoutstrooier ! Hilarisch ! De Ketelbrug heeft ons veel gebracht.
De dame uit Lelystad sluit haar verhaal af met: Mensen die geïnteresseerd zijn in een uitgebreide beschrijving en de cultuurhistorische achtergronden van de kunstwerken in de Noordoostpolder nodig ik van harte uit om eens een kijkje te nemen op ……

Beter van niet, lijkt mij :-)

Ook weer veel taalfoutjes:
Dat is één van de reden dat ik
Mooie gedachte dat het onderzoek een bijdragen heeft kunnen leveren

Michelangelo

Carrara is de marmerhoofdstad van de wereld. Michelangelo zocht hier zijn marmerblokken persoonlijk uit. Om precies te zijn uit de Cave di Fantiscritti, één van de vele marmergroeven in Carrara. Er zijn in die regio zo’n 300, waarvan de meesten nog steeds in gebruik zijn.
Mijn vrouw en ik zijn er in de zomer van 2022 een kijkje wezen nemen. Je moet toch zien waar Abraham de mosterd vandaan haalt.

De kwaliteit waar Michelangelo zijn beelden van maakten zijn zeer zuiver, zacht en kostbaar.
De wat mindere kwaliteit ligt vaak voor het oprapen. (zie foto)

Hoewel elke kunstenaar kritisch was op het benodigde blok marmer, spande Michelangelo wel de kroon. Hij ging zijn marmer zelf in Carrara ophalen. Hij wilde het blok marmer waarmee hij ging werken met eigen ogen zien. Zijn idee was namelijk dat een beeld reeds in het marmer verborgen zat; de vaardige hand van een beeldhouwer zou het beeld slechts uit het marmer moeten bevrijden.

Michelangelo was zo van dit gevoel overtuigd, dat hij het meermalen noteerde en vaak ter sprake bracht. Zo schreef hij ooit de poëtische woorden:

‘De grootste kunstenaar kan niets verzinnen
dat niet vooraf al in de steen bestaat,
maar als zijn hand niet met zijn geest meegaat,
zal hij het nooit van ’t ruwe marmer winnen.’

Gezien zijn enorme productiviteit was Michelangelo regelmatig in Carrara te vinden om marmer voor zijn volgende project te halen. Hij kwam er voor het eerst rond 1496, op zoek naar marmer voor zijn Pietà (voor de Sint-Pieter in Rome). Hij keerde rond 1505 terug naar Carrara, nadat hij van paus Julius II de opdracht had gekregen een grafmonument te maken.

Symons

Symons, opgeleid aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, vestigde zich als beeldend kunstenaar in Arnhem. Symons heeft beelden gemaakt voor de publieke ruimte in binnen- en buitenland. In het buitenland is onder meer werk van hem te zien in Italië (Venetië), Duitsland (Keulen), Frankrijk (Parijs), Turkije (Istanboel), Taiwan (Taipei), China, de Verenigde Staten (New York) en Zuid-Korea (Icheon). Naast beeldhouwer was hij als docent verbonden aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in ‘s-Hertogenbosch. Naast sculpturen maakte Symons ook videofilms en publiceerde hij geregeld over kunst.

Voor een school in Gouda, het Crabethcollege (later het ID college) maakte hij een monumentale toegangspoort. De blauwe wolk op de beide zuilen is een computerbewerking van het bladerdak van een oerwoud in Maleisië.

Werk van Symons is opgenomen in de collectie van de gemeente Almere: Present (1990) een kunstwerk, dat geplaatst is in het Koningin Beatrixpark aldaar.

In 2007 en 2008 was Symons een van de gangmakers van het debat over de herverdeling van kunstsubsidies. Voor Symons “is de kunst onmisbaar omdat zij de onzekerheid verbeeldt”. (wikipedia)

Zie artikel over Jerome Symons in het tijdschrift ‘Ons Erfdeel’ 30e Jaargang , nummer 1 (januari februari 1987)