Over het kunstwerk:

Dit bankje is gemaakt van marmerslagbeton en heeft een houten zitting van redwood.
Het is een monument dat door het Onderduikerscomité is geschonken aan de bevolking Noordoostpolder. Het hoopt de herinnering levendig te houden van de oorlogsjaren ’40 – ’45

De Noordoostpolder is tijdens de oorlogsjaren drooggevallen en in cultuur gebracht. De Duitsers vonden de Zuiderzeewerken wel een interessant project. Het zou een flinke graanschuur opleveren en een streng geselecteerde bevolkingssamenstelling  sprak de bezetter ook wel aan.  Zij gedoogden dus de werkzaamheden. Polderwerkers hoefde niet te werken in de oorlogsindustrie in Duitsland. Het animo was daardoor zo groot, dat de Noord Oost Polder (NOP) ook wel  Nederlands Onderduikers Paradijs werd genoemd.
Rond 1944, toen de geallieerden langzaam oprukten, werden de Duitsers zenuwachtig en heeft er toch op 17 november 1944 een razzia plaatsgevonden.

Op 5 mei 1965 is er een reünie gehouden van onderduikers. Toen er geld van deze organisatie overbleef, is dit werk gerealiseerd. (ƒ 2700,- ). Het A.D. van Eck-fonds was hierin de opdrachtgever. Het bankje kostte uiteindelijk  ƒ 5000,-

De Giethoornse beeldhouwer Wim Doorschodt heeft in de zijkanten een ajour reliëf verwerkt.
Onderdrukking is het thema. Een Duitse adelaar verheft zich boven een inééngekrompen mens.
Je ziet zowel zijn eigen worsteling om naar boven te komen, als de strijd met de elementen die geleid heeft tot drooglegging van de NOP.

Met het bankje is nogal wat gesleept. Oorspronkelijk stond de bank op De Deel, daarna aan de Lindelaan en daarna is het aan de dijk bij Schokkerhaven geplaatst. (sluitgatmonument)
In 1997 is het met een oudejaarsstunt, net als de Leeuwen van Kraggenburg , terug gesleept naar De Deel in Emmeloord.
Omdat het kunstwerk enigszins beschadigd was is het gerestaureerd en eervol geplaatst op het plein die vernoemd is naar de verzetsheld Harmen Visser