• Titel: Klokkenstoel
• Ontwerp: Piet van der Sar
• Plaats: Mien Ruijs Begraafplaats Nagele
• Materiaal: Hout – Brons
• Geplaatst: 2017

Op 13 oktober 2017 is op de Mien Ruys begraafplaats in Nagele een klokkenstoel in gebruik genomen en tevens officieel overgedragen aan Vereniging Dorpsbelang Nagele.

Nu steeds minder begrafenissen vanuit een kerk in Nagele zelf plaatsvinden, was er behoefte ontstaan aan een luidklok op de begraafplaats.
De klok in de klokkenstoel kan in overleg met een begrafenisondernemer worden geluid ter begeleiding van de rouwstoet.
De klok is op afstand bedienbaar.

De klok was aanvankelijk eigendom van de begraafplaats in Dronten en is in 1968 door de Rotaryclub Dronten aan de gemeente geschonken.
Vanwege uitbreiding van de begraafplaats voldeed deze luidklok niet meer en is er een grotere klok geplaatst.
Door bemiddeling van Geert Popkema, lid van de Rotaryclub Dronten, is het kleinere exemplaar toegezegd aan het dorp Nagele.
Met medewerking van de gemeente Noordoostpolder is de klok door een aantal vrijwilligers uit Nagele onder leiding van Piet van der Sar opgehaald.

Piet van der Sar heeft de klokkenstoel ontworpen en samen met andere vrijwilligers gemaakt en geplaatst.
De vormgeving van de klokkenstoel past bij de bijzondere architectuur van Nagele en van de begraafplaats zelf.
De begraafplaats is een ontwerp van landschapsarchitecte Mien Ruys.
In 2010 heeft ook al een aantal vrijwilligers uit Nagele de door Mien Ruys zo gewenste berceau gerealiseerd.
Vanuit deze berceau of loofgang valt meteen het oog op de nieuwe klokkenstoel.

bron: museumnagele.nl

link begraafplaatsen Noordoostpolder

Mien Ruys (1904 – 1999)

Mien Ruys, tuin- en landschapsarchitect Nagele en Mien Ruys (1904 – 1999) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Mien Ruys was tuinarchitecte en heeft haar stempel gedrukt op de groenvoorziening in Nagele. Zij groeide op als dochter van een kweker in Dedemsvaart temidden van het ‘groen’. Als 19-jarige startte haar loopbaan in de tuinarchitectuur op het ontwerpbureau van Moerheim, de kwekerij van haar ouders in Dedemsvaart waar ze na enige tijd leiding kreeg.
Haar interesse ging vooral uit naar de toepassing van planten en niet zozeer naar het kweken ervan.
Behalve voor tuin en landschap interesseerde Mien Ruys zich ook voor architectuur.
In de jaren ’30 studeerde ze daarom enige jaren aan de TH in Delft.
Hoewel ze daar vooral kennis maakte met de Delftse School – herkenbaar aan de rode puntdaken – ging haar hart uit naar eenvoud en helderheid.
Dit resulteerde in een samenwerking met de architectencollectieven ‘De 8’ en ‘De Opbouw’. Deze waren voorstanders van ‘Het Nieuwe Bouwen’ en zetten zich af tegen de Delftse School.
Licht, ruimte en leefbaarheid vormden de uitgangspunten van het ‘Nieuwe Bouwen’ wat zich vertaalde in een compositie van horizontale en verticale lijnen. Dit bepaalt nu het beeld van het dorp. Alle huizen in Nagele zijn voorzien van een plat dak. Als het voorbeeld van ‘Het nieuwe Bouwen’ neemt Nagele daardoor een unieke positie in Nederland en in de rest van de wereld in. De inrichting van de groenvoorziening vormde een essentieel onderdeel van het uiteindelijke ontwerp van Nagele, zowel in het dorp als op de begraafplaats. Mien Ruys ontwierp samen met Wim Boer de beplanting van het dorp en maakte het ontwerp van de begraafplaats.
De begraafplaats heeft een rooms-katholiek en een algemeen deel. Deze moesten van elkaar gescheiden zijn. Mien Ruys echter was van mening dat iedereen dezelfde weg moest gaan, ongeacht de geloofsovertuiging. “De toegang tot de begraafplaats is besloten en beschut, een berceau van haagbeuk.
Deze is tot aan de inrit doorgetrokken” (Bron: Reinko Geertsema). De begraafplaats kent verder een schilderachtige, impressionistische beplanting versus de strakke belijning van hagen en bomen. Bij een evaluatie van de groensituatie in 1974 was zij persoonlijk niet in staat aanwezig te zijn, maar haar
bevindingen, voortkomende uit een solo bezoek, werden in een brief d.d. 10-06-1974 aan de gezamenlijke groep meegedeeld. Het mogelijk wel
belangrijkste punt van kritiek was haar volgende opmerking betreffende de begraafplaats:

De begraafplaats ziet er in grote trekken goed uit en wordt goed onderhouden. De opzet was echter dat de beukenhagen langs het middenpad dit zouden overhuiven als een berceau. Met ijzeren bogen zou dit kunnen worden vergemakkelijkt.  Er ontbreekt nu een belangrijk element dat alsnog kan worden gemaakt en ik zou het op prijs stellen als dit nu nog zou gebeuren.

In 2010 is het zover en gaat een langgekoesterde wens in vervulling van zowel Mien Ruys als de Nagelezen zelf. Het ontbrekende deel in het ontwerp van de begraafplaats, de Berceau van Mien Ruys is na meer dan 50 jaar na dato alsnog gerealiseerd, door de inzet en volharding van de vrijwilligers van Nagele.