Stolpersteine Urk
- naam: Stolpersteine
- plaats: Wijk 8-30
- kunstenaar: Gunter Demnig
- geplaatst: 4 mei 2011
Stolpersteine (Struikelstenen) is een initiatief van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig.
Kubusvormige betonnen stenen met een messing bovenplaat, met daarin een tekst gegraveerd.
De stenen worden geplaatst in het trottoir voor de huizen waaruit de Joden verdreven en vermoord zijn.
In Duitsland zijn duizenden van deze stenen geplaatst. Ook buiten Duitsland, zoals in Oostenrijk, Hongarije en in Nederland zijn ze te vinden.
Deze Stolpersteine herdenken:
- Israël Samuel Kropveld (geb. 1892, vermoord in Sobibor op 9-4-1943)
- Hendrika Kropveld de la Penha (geb. 1895, vermoord in Sobibor op 9-4-1943)
- Lea Kropveld (geb. 1924, vermoord in Sobibor op 9-4-1943)
Op Urk woonde tijdens de oorlog één joodse familie: vader, moeder en dochter Kropveld. Het gezin woonde van 1940 tot 1942 in Wijk 8. Vader Israël Samuël Kropveld verdiende de kost als koopman. Op 9 april 1943 werd het gezin in Sobibor vergast.
Het project Stolpersteine is een initiatief van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig, die overal in Europa Stolpersteine (letterlijk ‘struikelstenen’) legt op plekken waar joodse Holocaustslachtoffers hebben gewoond.
De messing stenen van tien bij tien centimeter worden in het trottoir gelegd en bevatten een tekst, die leesbaar is als men bukt. Op die manier vormen de Stolpersteine een tastbare herinnering aan de joodse slachtoffers die nooit terugkeerden uit de concentratie- en vernietigingskampen. foto en bron Flevopost.nl
Bedenker van ‘echte’ Stolpersteine baalt van Apeldoornse versie Joodse gedenkstenen.
Gunter Demnig, de Duitse kunstenaar die de Stolpersteine bedacht, baalt van de gedenkstenen die zondag in Apeldoorn gelegd worden. De Apeldoornse Stichting Gedenkstenen heeft een eigen versie van de Joodse gedenkstenen gemaakt, maar volgens Demnig is dat plagiaat.
,,Ik ben op de hoogte van de plannen in Apeldoorn, ik vind het niet juist”, vertelt Demnig in het Engels. ,,Voor mij is het plagiaat. Ik heb geprobeerd het tegen te houden, maar wat kun je doen? Ik wil er eigenlijk ook geen tijd aan besteden.”
De Stichting Gedenkstenen legt zondag in de stoep voor zeven Apeldoornse panden stenen ter nagedachtenis aan Joden die tijdens de Holocaust zijn weggevoerd. Elk gezinslid krijgt een eigen zwarte steen van graniet, van tien bij vijftien centimeter.
Patent
Volgens Roland Oudejans – Albers, voorzitter van de Stichting Gedenkstenen, ligt het iets anders. ,,Wij hebben overleg gehad met Gunter Demnig. Hij heeft patent op de Stolpersteine en alle metalen. Zelf gebruikt hij maar één soort metaal, dus wij hebben gevraagd of we een ander metaal konden gebruiken. In een officiële reactie heeft Demnig laten weten dat hij verwacht dat we geen metaal mogen gebruiken, maar dat natuursteen wel zou kunnen. En dat is wat we hebben gedaan.”
Eerder gaf Oudejans – Albers ook al aan de regie in eigen handen te willen houden vanwege de lange levertijd van de Duitse ‘struikelstenen’. ,,Per gemeente kunnen er per jaar rond de 25 gelegd worden, dat zou voor Apeldoorn betekenen dat we nog heel wat jaren bezig zijn. De kans dat nabestaanden van de slachtoffers er dan nog zijn, wordt heel klein.” De Apeldoornse stichting wil ruim vierhonderd stenen leggen de komende paar jaar.
Andere gemeenten
Apeldoorn is niet de enige gemeente met gedenkstenen die niet van de hand van Demnig komen. Onder andere in Vught, Amersfoort en Veendam liggen eigen versies van de ‘struikelstenen’.
De Stentor 15 aug 2018
Bron: weblog Wayne Dieleman
URK – Achtenzestig jaar geleden woonde op Urk in Wijk 8-30 een Joods gezien, de familie Kropveld. Vader Israël Samuël (de Urkers noemden hem Japien de Joode), moeder Hendrika en dochter Lea kwamen uit Amsterdam en woonden vanaf 1940 op Urk. Japien is een graag geziene gast op het toen nog eiland Urk. Met enige regelmaat kwam hij naar het vissersdorp om daar zijn waren te verkopen. De band met de Urkers was op een gegeven moment zo sterk dat hij samen met zijn gezin op ‘de Bult’ kwam wonen. Israël, Ies voor vrienden, en Hendrika hadden in totaal vijf kinderen. In mei 1940 kwam het drietal naar Urk. De oudse zoon David Hartog was getrouwd met Sipora Segal, zij gingen niet mee naar Urk. Ook dochter Margaretha ging aanvankelijk niet mee, zij komt op 13 januari 1941 pas op Urk. Ruim een maand nadat Margaretha zich op Urk heeft gevestigd bij haar ouders, vindt op 22 en 23 februari de eerste razzia van de Nazi’s plaats in de Amsterdamse Jodenbuurt. David Hartog wordt opgepakt. Hij is op dat moment met neef David in het Tip Top Theater aan de Jodenbreestraat. Na een stop in Schoorl, worden de mannen, waaronder David Hartog, overgebracht naar Westerbork. Vanuit dat kamp zijn ze getransporteerd naar Mauthausen in Oostenrijk. Daar vinden ze allemaal de dood. Na het bericht dat David Hartog was opgepakt, is Margaretha teruggegaan naar Amsterdam. Daar trouwt ze met Gideon de Hond (in de verte nog familie van mij). Het echtpaar was slechts 62 dagen getrouwd toen ze beide op transport werden gezet. Op 23 oktober 1942 werden ze in Auschwitz-Birkenau vergast. Ook de familie Kropveld op Urk moest op last van de bezetter weer terugkeren naar Amsterdam. Op 9 april 1943 werden Israël Samuël, Hendrika en Lea vergast in het vernietigingskamp Sobibor.
Urker familie op Holocaustmonument
Op 19 september 2021 heeft de Koning het nieuwe Holocaust Namenmonument in Amsterdam onthuld.
Met het Holocaust Namenmonument krijgt Nederland ruim 75 jaar na de Tweede Wereldoorlog eindelijk een monument met de namen van de 102.000 Nederlandse Holocaustslachtoffers die geen graf hebben. Het door de Pools-Amerikaanse architect Daniël Libeskind ontworpen monument staat aan de Weesperstraat in Amsterdam.
Om het monument mogelijk te maken is de regeling bedacht om namen te kunnen adopteren en zo een financiële bijdrage te leveren aan de totstandkoming ervan.
De gemeente Urk heeft bijgedragen door het adopteren van de drie stenen van de familie Kropveld.
Plaats een reactie (naam E-mail en Site niet verplicht)
Meepraten?Draag gerust bij!