Kerkruïne Ens
Aan de zuidkant van Schokland ligt de ruïne van de Enserkerk. De ruïne is het oudste zichtbare bewijs van bewoning op Schokland.
De ruïne bevat de resten van een kerk, waarvan de oudste bouwfase dateert uit de 14e eeuw. Al in 1717 is de kerk verlaten, maar nog tot aan de ontruiming van het eiland in 1859 is de kerk in gebruik gebleven als begraafplaats.
Grafmonument
Bijzonder is dat na de restauratie van de kerkruïne, de beenderen van de Schokkers in het hart van de kerk zijn herbegraven.
Deze waren in de jaren 1940 opgegraven en voor wetenschappelijk onderzoek naar Amsterdam gebracht.
De bedoeling was (mede onder invloed van de rassenleer van de Duitse bezetter) het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek naar veronderstelde ‘onveranderde oude raskenmerken’ bij de geïsoleerde eilandbewoners van Schokland.
In 2002 kregen de meeste van de destijds opgegraven 147 stoffelijke overschotten van de Schokkers na meer dan zestig jaar een waardige rustplaats in het hart van het kerkje van Ens.
De Schokkervereniging van nazaten van de eilanders had er jarenlang voor moeten vechten.