Wandreliëf in Una Sancta kerk Espel

Wandreliëf Una Sancta

De Kerk:

Una Sancta is de afkorting van Eén Heilige, Katholieke en Apostolische Kerk.

Titel: Wandreliëf
Kunstenaar: Harry op de Laak
Plaats: Kerkcentrum Una Sancta
Materiaal: beton
Geplaatst: 1961

Het kerkgebouw Una Sancta vertoont een tweedeling, enerzijds is er het geestelijke, anderzijds is er het materialistische.
Het geestelijke komt zowel in de klokkentoren als in de kerkzaal naar voren.
De hoogte van de toren verwijst daarbij naar de goddelijke maat. In de kerkzaal verwijzen de glas-in-loodramen naar gebeurtenissen uit de bijbelse geschiedenis. Het in de achterwand opgenomen kruis verwijst naar het lijden van Christus.

De Roos.

De binnentuin is een belangrijk element binnen de beleving van het kerkgebouw. Bij het binnenkomen van het gebouw is er vanuit de entree visueel contact met de binnentuin. Vanuit de kerkzaal is het contact minder, maar in beide gevallen verwijst het contact naar de verheerlijking van het Koninkrijk Gods, de tuinen waarin God wandelt.

De Roos in het midden van de tuin is een geschenk van J. Heese, de architect van het gebouw.
De Roos dient als symbool van de liefde tussen God en de mens.
Vanuit het gebruik van de kerk is de binnentuin openbaar geweest met als achterliggende gedachte, dat het Koninkrijk Gods voor ieder bereikbaar is.

Wandrelëf

Het reliëf toont vogels, zon en koren.

Het refereert naar de Bijbelse gelijkenis (parabel) over ‘De Zaaier’ :

“Een zaaier ging zaaien. Bij het zaaien viel een gedeelte op de weg. Er kwamen vogels die dat zaad opaten. Een ander gedeelte viel op de rotsgrond, waar weinig aarde lag. Het zaad kwam snel op, want de grond was niet diep. Maar toen de zon was opgekomen, verschroeide het, en omdat het geen wortels had, verdorde het.
Een ander deel viel tussen de distels. De distels schoten op en verstikten het zaad.
Weer een ander deel viel in goede grond en zette vrucht: een deel bracht honderdmaal zoveel op, een ander deel zestig maal en weer een ander deel dertigmaal.
Wie oren heeft, moet ook luisteren!” (De goede Poldergrond.)

(bron: Lucas 8: 4 – 15 – Marcus 4:3 – Matteüs 13: 1 – 9, 18 – 23)

Gelijkenis.

Het spreken in gelijkenissen (parabels) was voor Jezus een volkomen natuurlijke manier van onderwijzen.
Ze zijn beschreven door zijn discipelen Mattheus, Marcus en Lucas, ieder vanuit zijn eigen invalshoek.
Hetzelfde verhaal, niet meer van hetzelfde of onnodig, maar ze versterken elkaar. Amen. link

Gekleurde ramen.

Wandrelief - Una-Sancta-1.jpg

Achterwand

Vredesduif Espel

Rechtstreeks in het beton van de achterwand geplaatste glaswerk, voorstellende: de vredesduif.

Het gebruik van de duif als symbool is geïnspireerd door het Bijbelverhaal over Noach (Genesis 8:8-12). Het verwijst naar de vogel die door Noach werd losgelaten nadat de ark was vastgelopen op de berg Ararat. De duif kwam na een zoektocht teruggevlogen met een olijftakje in de snavel. Dat betekende dat de aarde na de zondvloed weer was drooggevallen. (bron: wikipedia)

Over de kunstenaar.

Harry op de Laak werd in 1925 te Venlo geboren. Daar was hij leerling van Sef Moonen en vervolgens aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam bij Professor H.M.E. Campendonk. In 1952 behaalde hij de Koninklijke subsidie voor jonge schilders. Van 1973 tot 1985 was hij Hoogleraar aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam in Monumentale en Versierende schilderkunst. Een groot aantal werken in keramiek, wandschilderingen, betonreliefs, glasramen, gobelins zijn terug te vinden door heel Nederland. Het werk is vertegenwoordigd in rijks, gemeente, en particuliere collecties. Op 7 mei 2005 werd Harry, tijdens zijn 80ste verjaardag tentoonstelling in de Nieuwe Kerk, geridderd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, door de burgemeester van Beersel, de heer drs. L.M. Oord.