Auteur: E. de Graaff

Kees Schrikker (1972)

Dit beeldhouwwerk is in 1972 door de aannemer van het Stadskantoor Timmer B.V. aan Emmeloord geschonken. Het stond daarom ook naast het gemeentehuis.

Spelend kind staat symbool voor de jonge bevolkingsgroep in de polder die zich hier moet gaan ontwikkelen.

In 2015 is het kunstwerk naar deze plek verhuisd.
Het was een goedmakertje van de gemeente.
Achter u, waar nu het kunstwerk ‘vis‘ staat, stond het kunstwerk ‘Paardetors‘. Die heeft de gemeente ‘afgepikt’ en op de paardemarkt in het centrum geplaatst.
Het wijkplatform van De Zuidert, flink mopperend,  mocht kiezen voor een nieuw kunstwerk van een lokale kunstenaar of kiezen uit de onderduikersbank,  Nagels , één van de  ‘Leeuwen‘ of dit ‘Spelend kind’.

Wat zou u hebben gekozen ?

Henk Visser (1981)

Het tegenovergestelde van abstracte kunst is figuratieve kunst.
Daar valt dit beeld duidelijk onder. Je ziet wat het is. Moeder en kind.
Dan kan iets nog impressionistisch zijn, de werkelijkheid weergevend,  of expressionistisch.
In dit geval het laatste. In het expressionisme vervaagt deze band met de werkelijkheid. Wel duidelijke vormen, maar details zijn weggelaten.
Bijvoorbeeld de uitstraling van de gezichten.

Henk Visser heeft eerst een gietmal gemaakt en deze toen volgegoten met beton. Vervolgens is hij die mal net zolang gaan schudden en schokken, totdat alle luchtbelletjes eruit waren. Dan krijg je mooi glad en sterk beton. Superbeton.

Met hetzelfde procedé zijn de landbouwschuren in de Noordoostpolder gemaakt.
Daarom heten die ook ‘Schokbeton’ schuren.