Nel van Lith (1996)
“Soms moet ik hakken…”zei Nel van Lith. Ze is een liefhebber van het echte beitelen. Liefst in hard steen, zoals deze kop van basalt.
Dat is keiharde gestolde vulkaan-lava.
De ene keer stelt het niets voor, dan weer wel.
“Soms weet ik precies wat ik ga maken, een voorstelling naar aanleiding van een belevenis of ontmoeting. Soms begin ik zomaar en kijk wat er gebeurt. Ik heb wel eens meegemaakt dat iemand later vertelde wat zo’n beeld voor emoties bij hem losmaakte en dat dat dan precies overeenkwam met wat ik voelde bij het maken van zo’n beeld. Dat zijn wondertjes.”
Wat een wereld hé. De wereld van de kunst.