U staat hier op de noordpunt van het voormalig eiland Schokland. Dat eiland is in 1859 ontruimd en prijs gegeven aan de zee. Dus het eiland was vanaf toen leeg, onbewoond en verlaten.
Echter, deze haven was te belangrijk en bleef actief. Het was bij storm een te onmisbare schuilplaats.
Dus een haven, later nog een misthoorn , een woning voor de havenmeester en natuurlijk havenlichten. Diverse modellen lichtopstanden hebben hier gestaan.
Eerst wat eenvoudige houten driepoten, later rond 1915 zo’n stalen toren. Met een carbid lamp.
In 1942 kwam dit alles midden in de drooggevallen Noordoostpolder te liggen en verloor vanaf toen alle functies.
Dit is een replica van die toren, geplaatst in 2007. ‘Opdat wij niet vergeten..’.
Mooi toch, een vuurtoren midden in het land. Logisch dat toeristen dat niet meteen snappen….
You are here on the northern tip of the former island of Schokland. That island was evacuated in 1859 and given over to the sea. So the island was empty, uninhabited and deserted from then on.
However, this port was too important and remained active. It was an indispensable shelter during storms.
So a harbour, later a fog horn, a home for the harbor master and of course harbor lights. Various models of light stands have been here.
First some simple wooden tripods, later around 1915 a steel tower. With a carbide lamp.
In 1942, all this was located in the middle of the dried-out Noordoostpolder and from then on it lost all functions.
This is a replica of that tower, placed in 2007. ‘Lest we forget…’.
Isn’t it beautiful, a lighthouse in the middle of the country. It’s logical that tourists don’t immediately understand that…
Sie befinden sich hier an der Nordspitze der ehemaligen Insel Schokland. Diese Insel wurde 1859 evakuiert und dem Meer überlassen. Daher war die Insel von da an leer, unbewohnt und verlassen.
Dieser Hafen war jedoch zu wichtig und blieb aktiv. Bei Stürmen war es ein unverzichtbarer Schutz.
Also ein Hafen, später ein Nebelhorn, ein Hafenmeisterhaus und natürlich Hafenlichter. Hier gab es verschiedene Modelle von Lichtstativen.
Zuerst einige einfache Holzstative, später um 1915 ein Stahlturm. Mit einer Karbidlampe.
Im Jahr 1942 befand sich das alles mitten im ausgetrockneten Noordoostpolder und verlor fortan jegliche Funktion.
Dies ist eine Nachbildung dieses Turms aus dem Jahr 2007. „Damit wir nicht vergessen…“.
Ist es nicht wunderschön, ein Leuchtturm mitten im Land? Es ist logisch, dass Touristen das nicht sofort verstehen…
Echt wel een bijzonder plekje, waar u nu staat !
De haven van Emmeloord.
Een haven midden in het landschap. Waar ter wereld vind je zoiets.
Deze haven is 1839 aangelegd. Toen lag hier het eiland Schokland nog.
En al twintig jaar later (1859) is het eiland opgegeven. Iedereen moest op last van de Koning Willem III zijn huis afbreken en zijn heil ergens anders zoeken.
Het eiland verdronk in zee. Soms wint de mens, soms de zee, zelfs van de Nederlanders.
Einde Schokland. Echter….
Het was Willem Jan Schuttevaer, de oprichter van de Schippersvereniging die succesvol pleitte voor het behoud van in ieder geval de haven.
De haven lag op een belangrijke plaats. Midden in de Zuiderzee, halfweg Amsterdam. Een mooie vluchthaven bij westerstorm.
Het mocht. Dus Schokland was verder leeg, maar deze haven bleef dienst doen. Er stond een vuurtoren en er is zelfs in 1901 weer een mooie nieuwe lichtwachterswoning gebouwd. Tien jaar later zelfs nog een misthoorngebouwtje.
En dat alles heeft dienst gedaan tot de Noordoostpolder in 1942 droog viel. Toen was het niet meer nodig.
Dus is dit Schokland? Ja ! Maar wel een beetje anders.
Een beetje ‘Laat – Schokkers’
Where in the world you’ll find something like this. A harbor surrounded by land, in the middle of the country.
It was the port of the former island Schokland.
The island was abandoned in 1859, given up to the sea. Sometimes the sea wins, even against the Dutch. But the harbor remained in use.
What happened to the sea arround here? Ask the Dutch.
We build a dike, a dam around this area. Then pumped the water out and started to live at the bottom of the sea.
The former island of Scholkand arose in this polder like a hill, a hump in the area.
We reconstructed the harber. The port of Emmeloord.
Wo auf der Welt findet man so etwas? Ein von Land umgebener Hafen mitten im Land.
Es war der Hafen der ehemaligen Insel Schokland.
Die Insel wurde 1859 verlassen und dem Meer überlassen. Manchmal siegt das Meer, sogar gegen die Holländer. Der Hafen blieb jedoch in Betrieb.
Was ist hier mit dem Meer passiert? Fragen Sie die Niederländer.
Wir bauen einen Deich, einen Damm um dieses Gebiet herum. Dann pumpten sie das Wasser ab und begannen, auf dem Meeresgrund zu leben.
Die ehemalige Insel Scholkand erhob sich in diesem Polder wie ein Hügel, ein Hügel in der Gegend.
Wir haben den Hafen rekonstruiert. Der Hafen von Emmeloord.
U staat hier op de noordpunt van het voormalig eiland Schokland. Dat eiland is in 1859 ontruimd en prijs gegeven aan de zee. Dus het eiland was vanaf toen leeg, onbewoond en verlaten.
Echter, deze haven was te belangrijk en bleef actief. Het was bij storm een te onmisbare schuilplaats.
Dus een haven, later nog een misthoorn , een woning voor de havenmeester en natuurlijk havenlichten. Diverse modellen lichtopstanden hebben hier gestaan.
Eerst wat eenvoudige houten driepoten, later rond 1915 zo’n stalen toren. Met een carbid lamp.
In 1942 kwam dit alles midden in de drooggevallen Noordoostpolder te liggen en verloor vanaf toen alle functies.
Dit is een replica van die toren, geplaatst in 2007. ‘Opdat wij niet vergeten..’.
Mooi toch, een vuurtoren midden in het land. Logisch dat toeristen dat niet meteen snappen….
You are here on the northern tip of the former island of Schokland. That island was evacuated in 1859 and given over to the sea. So the island was empty, uninhabited and deserted from then on.
However, this port was too important and remained active. It was an indispensable shelter during storms.
So a harbour, later a fog horn, a home for the harbor master and of course harbor lights. Various models of light stands have been here.
First some simple wooden tripods, later around 1915 a steel tower. With a carbide lamp.
In 1942, all this was located in the middle of the dried-out Noordoostpolder and from then on it lost all functions.
This is a replica of that tower, placed in 2007. ‘Lest we forget…’.
Isn’t it beautiful, a lighthouse in the middle of the country. It’s logical that tourists don’t immediately understand that…
Sie befinden sich hier an der Nordspitze der ehemaligen Insel Schokland. Diese Insel wurde 1859 evakuiert und dem Meer überlassen. Daher war die Insel von da an leer, unbewohnt und verlassen.
Dieser Hafen war jedoch zu wichtig und blieb aktiv. Bei Stürmen war es ein unverzichtbarer Schutz.
Also ein Hafen, später ein Nebelhorn, ein Hafenmeisterhaus und natürlich Hafenlichter. Hier gab es verschiedene Modelle von Lichtstativen.
Zuerst einige einfache Holzstative, später um 1915 ein Stahlturm. Mit einer Karbidlampe.
Im Jahr 1942 befand sich das alles mitten im ausgetrockneten Noordoostpolder und verlor fortan jegliche Funktion.
Dies ist eine Nachbildung dieses Turms aus dem Jahr 2007. „Damit wir nicht vergessen…“.
Ist es nicht wunderschön, ein Leuchtturm mitten im Land? Es ist logisch, dass Touristen das nicht sofort verstehen…
U staat hier op de noordpunt van het voormalig eiland Schokland.
Dat eiland is in 1859 ontruimd en prijs gegeven aan de zee. Dus het eiland was vanaf toen leeg, verlaten en onbewoond.
Echter, deze haven was te belangrijk, dus werd vrij snel daarna toch weer actief. En daarom bleven een aantal rijksambtenaren met hun gezin hier op het eiland wonen.
In 1901 werd weer een woning voor de lichtwachter gebouwd.
Harm Smit was tweede havenmeester maar hij was nog veel meer.
Hij bediende de misthoorn.
Er werd hier vis overgeslagen.
Harm Smit was de directeur en de boekhouder van die visafslag.
Schokland kreeg in 1908 een telefoonverbinding.
Harm Smit werd rijkstelegraafkantoorhouder der PTT.
Een winkeltje. Gerund door Harm Smit en zijn vrouw.
Het postkantoor ? Inderdaad.
Onenigheid ? Harm Smit was ‘onbezoldigd rijksveldwachter’.
Er moest havengeld betaald worden en het innen viel niet altijd mee. Gierige schippers meerden hun schip soms net buiten de haven af aan de palen. Maar Harm Smit kwam in een sloepje hun kant op. Betaald moest er worden!
Als de zee bevroren was, bleven de schepen hier soms voor langere tijd wachten. Blij met het winkeltje van Harm Smit. Hij hield de kosten bij.
Harm Smit heeft zijn hele leven op Schokland gewoond. ‘De laatste koning van Emmeloord’ zoals hij door de vissers werd genoemd.
Hij verliet Emmeloord toen de Noordoostpolder droog viel en Schokland geen eiland maar was, maar slechts een lastige heuvel in die nieuwe platte polder.
Na zijn vertrek is hij hier nooit meer geweest. Hij wilde zich Schokland herinneren als eiland. Hij overleed in 1950 en vond met zijn vrouw zijn laatste rustplaats in Kampen. Toen hun graf werd geruimd is de steen op verzoek van de nabestaanden hier in de tuin van de lichtwachterswoning geplaatst.
Harm Smit is waar hij altijd wezen wilde, op Schokland.
You are here on the northern tip of the former island of Schokland.
That island was evacuated in 1859 and given over to the sea. So the island was empty, deserted and uninhabited from then on.
However, this port was too important, so it became active again soon afterwards. And that is why a number of government officials continued to live here on the island with their families.
In 1901, another house for the light keeper was built.
Harm Smit was second harbor master, but he was much more.
He operated the foghorn.
Fish were skipped here.
Harm Smit was the director and accountant of that fish auction.
Schokland received a telephone connection in 1908.
Harm Smit became government telegraph office manager of the PTT.
A shop. Run by Harm Smit and his wife.
The post office ? Indeed.
Disagreement? Harm Smit was an ‘unpaid national police officer’.
Port fees had to be paid and collection was not always easy. Greedy skippers sometimes moored their ships at the pilings just outside the harbour. But Harm Smit came towards them in a dinghy. Payment had to be made!
When the sea was frozen, the ships sometimes waited here for a long time. Happy with Harm Smit’s shop. He kept track of the costs.
Harm Smit has lived on Schokland all his life. ‘The last king of Emmeloord’ as he was called by the fishermen.
He left Emmeloord when the Noordoostpolder dried up and Schokland was not an island, but only an awkward hill in that new flat polder.
After he left he never came here again. He wanted to remember Schokland as an island. He died in 1950 and found his final resting place in Kampen with his wife. When their grave was cleared, the stone was placed in the garden of the light keeper’s house at the request of the relatives.
Harm Smit is where he always wanted to be, on Schokland.
Sie befinden sich hier an der Nordspitze der ehemaligen Insel Schokland.
Diese Insel wurde 1859 evakuiert und dem Meer überlassen. Daher war die Insel von da an leer, verlassen und unbewohnt.
Allerdings war dieser Hafen zu wichtig, sodass er bald darauf wieder aktiv wurde. Und deshalb lebten weiterhin zahlreiche Regierungsbeamte mit ihren Familien hier auf der Insel.
Im Jahr 1901 wurde ein weiteres Haus für den Leuchtturmwärter gebaut.
Harm Smit war zweiter Hafenmeister, aber er war noch viel mehr.
Er bediente das Nebelhorn.
Auf Fisch wurde hier verzichtet.
Harm Smit war der Direktor und Buchhalter dieser Fischauktion.
Schokland erhielt 1908 einen Telefonanschluss.
Harm Smit wurde Leiter des staatlichen Telegraphenbüros der PTT.
Ein Geschäft. Geführt von Harm Smit und seiner Frau.
Das Postamt ? In der Tat.
Uneinigkeit? Harm Smit war ein „unbezahlter nationaler Polizist“.
Es mussten Hafengebühren bezahlt werden und die Einziehung war nicht immer einfach. Gierige Kapitäne machten ihre Schiffe manchmal an den Pfählen direkt vor dem Hafen fest. Doch Harm Smit kam ihnen in einem Beiboot entgegen. Es musste bezahlt werden!
Wenn das Meer zugefroren war, warteten die Schiffe hier manchmal lange. Zufrieden mit Harm Smits Shop. Er behielt die Kosten im Auge.
Harm Smit hat sein ganzes Leben auf Schokland gelebt. „Der letzte König von Emmeloord“, wie ihn die Fischer nannten.
Er verließ Emmeloord, als der Noordoostpolder austrocknete und Schokland keine Insel, sondern nur ein unbeholfener Hügel in diesem neuen flachen Polder war.
Nach seiner Abreise kam er nie wieder hierher. Er wollte Schokland als eine Insel in Erinnerung behalten. Er starb 1950 und fand mit seiner Frau seine letzte Ruhestätte in Kampen. Als ihr Grab geräumt war, wurde der Stein auf Wunsch der Angehörigen im Garten des Leuchtturmwärterhauses platziert.
Harm Smit ist dort, wo er immer sein wollte: auf Schokland.
‘Oh, wat is dit mooi, mag ik er even omheen lopen’, vroeg koningin Beatrix nadat ze dit monument had ‘gedoopt’. Ze was erg onder de indruk.
Dit beeld is ontworpen door Ids Wilemsma ter ere van het 160 jarig bestaan van de Koninklijke Schuttevaer.
Dat is de vereniging die de belangen behartigt van de beroepsbinnenvaart en die er ook voor heeft gezorgd dat nadat Schokland in 1859 was ontruimd, deze haven van Emmeloord behouden zou blijven omdat het een belangrijke toevluchtshaven was midden in de Zuiderzee.
Het stelt een schip voor waarvan de bodem is ontleend aan de Schokker. Je herkent de spanten, de zeilen en beweging in het werk. Als je hier door de velden loopt, zie je dit schip steeds boven het gras opdoemen, de ene keer hoger, dan weer lager. Net een soort deining op zee.
Saillant detail: eerder was Jan Wolkers benaderd voor het ontwerpen van een monument hier. Een optreden in het tv-programma Pauw & Witteman koste hem die opdracht van € 80.000.
Jeroen Pauw las een pikant fragment voor uit “Dagboek 1974”
Het gesprek daarna werd door sommigen kijkers nogal vulgair en ordinair gevonden.
De gemeente Noordoostpolder liet de dag daarop weten de besprekingen over de opdracht stop te zetten.
Door de burgemeester ? Weten we niet.
Geen commentaar.
