U staat hier op de noordpunt van het voormalig eiland Schokland.
Dat eiland is in 1859 ontruimd en prijs gegeven aan de zee. Dus het eiland was vanaf toen leeg, verlaten en onbewoond.
Echter, deze haven was te belangrijk, dus werd vrij snel daarna toch weer actief. En daarom bleven een aantal rijksambtenaren met hun gezin hier op het eiland wonen.
In 1901 werd weer een woning voor de lichtwachter gebouwd.
Harm Smit was tweede havenmeester maar hij was nog veel meer.
Hij bediende de misthoorn.
Er werd hier vis overgeslagen.
Harm Smit was de directeur en de boekhouder van die visafslag.
Schokland kreeg in 1908 een telefoonverbinding.
Harm Smit werd rijkstelegraafkantoorhouder der PTT.
Een winkeltje. Gerund door Harm Smit en zijn vrouw.
Het postkantoor ? Inderdaad.
Onenigheid ? Harm Smit was ‘onbezoldigd rijksveldwachter’.
Er moest havengeld betaald worden en het innen viel niet altijd mee. Gierige schippers meerden hun schip soms net buiten de haven af aan de palen. Maar Harm Smit kwam in een sloepje hun kant op. Betaald moest er worden!
Als de zee bevroren was, bleven de schepen hier soms voor langere tijd wachten. Blij met het winkeltje van Harm Smit. Hij hield de kosten bij.
Harm Smit heeft zijn hele leven op Schokland gewoond. ‘De laatste koning van Emmeloord’ zoals hij door de vissers werd genoemd.
Hij verliet Emmeloord toen de Noordoostpolder droog viel en Schokland geen eiland maar was, maar slechts een lastige heuvel in die nieuwe platte polder.
Na zijn vertrek is hij hier nooit meer geweest. Hij wilde zich Schokland herinneren als eiland. Hij overleed in 1950 en vond met zijn vrouw zijn laatste rustplaats in Kampen. Toen hun graf werd geruimd is de steen op verzoek van de nabestaanden hier in de tuin van de lichtwachterswoning geplaatst.
Harm Smit is waar hij altijd wezen wilde, op Schokland.
You are here on the northern tip of the former island of Schokland.
That island was evacuated in 1859 and given over to the sea. So the island was empty, deserted and uninhabited from then on.
However, this port was too important, so it became active again soon afterwards. And that is why a number of government officials continued to live here on the island with their families.
In 1901, another house for the light keeper was built.
Harm Smit was second harbor master, but he was much more.
He operated the foghorn.
Fish were skipped here.
Harm Smit was the director and accountant of that fish auction.
Schokland received a telephone connection in 1908.
Harm Smit became government telegraph office manager of the PTT.
A shop. Run by Harm Smit and his wife.
The post office ? Indeed.
Disagreement? Harm Smit was an ‘unpaid national police officer’.
Port fees had to be paid and collection was not always easy. Greedy skippers sometimes moored their ships at the pilings just outside the harbour. But Harm Smit came towards them in a dinghy. Payment had to be made!
When the sea was frozen, the ships sometimes waited here for a long time. Happy with Harm Smit’s shop. He kept track of the costs.
Harm Smit has lived on Schokland all his life. ‘The last king of Emmeloord’ as he was called by the fishermen.
He left Emmeloord when the Noordoostpolder dried up and Schokland was not an island, but only an awkward hill in that new flat polder.
After he left he never came here again. He wanted to remember Schokland as an island. He died in 1950 and found his final resting place in Kampen with his wife. When their grave was cleared, the stone was placed in the garden of the light keeper’s house at the request of the relatives.
Harm Smit is where he always wanted to be, on Schokland.
Sie befinden sich hier an der Nordspitze der ehemaligen Insel Schokland.
Diese Insel wurde 1859 evakuiert und dem Meer überlassen. Daher war die Insel von da an leer, verlassen und unbewohnt.
Allerdings war dieser Hafen zu wichtig, sodass er bald darauf wieder aktiv wurde. Und deshalb lebten weiterhin zahlreiche Regierungsbeamte mit ihren Familien hier auf der Insel.
Im Jahr 1901 wurde ein weiteres Haus für den Leuchtturmwärter gebaut.
Harm Smit war zweiter Hafenmeister, aber er war noch viel mehr.
Er bediente das Nebelhorn.
Auf Fisch wurde hier verzichtet.
Harm Smit war der Direktor und Buchhalter dieser Fischauktion.
Schokland erhielt 1908 einen Telefonanschluss.
Harm Smit wurde Leiter des staatlichen Telegraphenbüros der PTT.
Ein Geschäft. Geführt von Harm Smit und seiner Frau.
Das Postamt ? In der Tat.
Uneinigkeit? Harm Smit war ein „unbezahlter nationaler Polizist“.
Es mussten Hafengebühren bezahlt werden und die Einziehung war nicht immer einfach. Gierige Kapitäne machten ihre Schiffe manchmal an den Pfählen direkt vor dem Hafen fest. Doch Harm Smit kam ihnen in einem Beiboot entgegen. Es musste bezahlt werden!
Wenn das Meer zugefroren war, warteten die Schiffe hier manchmal lange. Zufrieden mit Harm Smits Shop. Er behielt die Kosten im Auge.
Harm Smit hat sein ganzes Leben auf Schokland gelebt. „Der letzte König von Emmeloord“, wie ihn die Fischer nannten.
Er verließ Emmeloord, als der Noordoostpolder austrocknete und Schokland keine Insel, sondern nur ein unbeholfener Hügel in diesem neuen flachen Polder war.
Nach seiner Abreise kam er nie wieder hierher. Er wollte Schokland als eine Insel in Erinnerung behalten. Er starb 1950 und fand mit seiner Frau seine letzte Ruhestätte in Kampen. Als ihr Grab geräumt war, wurde der Stein auf Wunsch der Angehörigen im Garten des Leuchtturmwärterhauses platziert.
Harm Smit ist dort, wo er immer sein wollte: auf Schokland.
Één reactie op “Harm Smit”
Geweldig dat we nu ook met de nieuwste technologie, de QR-code, informatie over mijn opa kunnen delen.
Voor aanvullende info, zie https://smitschokland.nl/